ارزیابی میزان ثبت علایم و علت های مبهم مرگ در گواهی فوت های صادره از بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: داده های گواهی فوت به عنوان اساس و پایه ای برای انجام مطالعات اپیدمیولوژی می باشد. از آن جایی که آمارهای سلامت جامعه، به طور وسیعی از گواهی فوت منشا می گیرد، ثبت اطلاعات آن به خصوص علت زمینه ای مرگ بسیار با اهمیت است. لذا این پژوهش با هدف تعیین میزان ثبت علائم، نشانه و علت های مبهم در گواهی های فوت می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی و تحلیلی بوده و به روش گذشته نگر انجام شد. جامعه پژوهش شامل مطالعه گواهی های فوت بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران از سال ۱۳۸۹ لغایت ۱۳۹۳ معادل ۲۰۲۳۳ مورد بوده است. اطلاعات بر اساس چک لیست جمع آوری گردید. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ تحلیل شد. هم چنین برای محاسبه رابطه معنی داری از آزمون کای دو (X۲) استفاده گردید (۰۰۱/۰< p). یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد در ۲۳ درصد از گواهی های فوت، از علائم و علت های مبهم به عنوان علت مرگ توسط پزشکان گزارش شده است. استفاده از علت های مبهم و پوچ در بیمارستان های خصوصی (۷/۳۳ درصد)، بیش تر از سایر بیمارستان ها و در بین میانگین سنی، افراد بالای ۶۰ سال (۵۱ درصد) از سایر گروه ها سنی بیش تر بوده است. هرچه مدت اقامت بیمار در بیمارستان کم تر باشد، علت های پوچ و نامشخص بیش تر ثبت شده است. استنتاج: علائم، نشانه و علت های مبهم دومین علت ثبت شده در گواهی های فوت می باشد. با توجه به استفاده زیاد آن در گواهی های فوت و عدم داشتن ارزش داده ای جهت برنامه ریزی در حوزه سلامت، ایجاد تمهیدات لازم جهت آموزش تمامی پزشکان و راه اندازی نظام هوشمند ثبت مرگ و میر ضروری است.

کلیدواژه ها:

death certificate ، cause of death ، ambiguous causes ، staying time ، علت مرگ ، گواهی فوت ، علت های مبهم و پوچ ، مدت اقامت