بررسی ارتباط رفتار های خود مراقبتی و راهبرد های مقابله ای در زنان مبتلا به دیابت بارداری

سابقه و هدف: دیابت بارداری عارضه طبی شایع همراه با استرس درک شده بالاست. الزام بیمار به خود مراقبتی، موجب تنش های فراوانی در زندگی روزمره می شود که استفاده از راهبرد های مقابله ای را به منظور سازگاری ضروری می سازد. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط رفتار های خود مراقبتی و راهبرد های مقابله ای در زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه همبستگی پیش بینی کننده می باشد که بر روی ۴۰۰ زن مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد و مراکز بهداشتی- درمانی در سال ۱۳۹۴ در شهر مشهد انجام شد. داده ها به وسیله پرسشنامه اطلاعات فردی، خود مراقبتی بر گرفته از مقیاس خلاصه فعالیت های خود مراقبتی (SDSCA) توبرت و گلاسگو و پرسشنامه راهبرد های مقابله ای فولکمن و لازاروس جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، مدل رگرسیون خطی عمومی و رگرسیون چندگانه صورت گرفت. یافته ها: در این مطالعه، ۳۱۲ نفر (۷۸ درصد) از زنان مبتلا به دیابت بارداری از راهبرد مقابله ای مساله مدار استفاده می کردند و ۲۶۱ نفر (۲/۶۵ درصد) خود مراقبتی متوسط داشتند. نتایج آزمون پیرسون نشان داد، بین راهبرد مقابله ای مساله مدار با خود مراقبتی، همبستگی مستقیم معنی دار وجود دارد (۰۰۰۱/۰>p، ۲۱/۰=r)؛ ولی، با راهبرد مقابله ای هیجان مدار رابطه خطی معنی داری نداشت (۲۰۰/۰=p، ۰۶/۰=r) و بر اساس مدل رگرسیون خطی عمومی، فقط راهبرد مقابله ای مساله مدار به عنوان متغیر پیش بینی کننده خود مراقبتی محسوب می شود (۰۰۰۱/۰>p، ۳۴۵/۰=β، ۱۴۰/۲۰=F). استنتاج: بر اساس یافته های پژوهش، کارکنان مراکز بهداشتی- درمانی، به خصوص ماما ها، با تشویق زنان مبتلا به دیابت بارداری، برای به کار گیری راهبرد مقابله ای مساله مدار برای مقابله با استرس، می توانند موجب ارتقای خود مراقبتی آنان شوند.

کلیدواژه ها:

دیابت بارداری ، خود مراقبتی ، راهبرد مقابله