سنجش سطح توسعه یافتگی شهرهای منتخب استان مازندران با رویکرد عدالت در سلامت

سابقه و هدف: شاخص های مختلفی برای تعیین سطح توسعه یافتگی یک کشور یا منطقه وجود دارد. در این میان، شاخص های عدالت در سلامت از مهم ترین شاخص های هر کشوری به شمار می آیند. لذا هدف از انجام این مطالعه، سنجش سطح توسعه یافتگی شهرستان های منتخب استان مازندران با رویکرد عدالت در سلامت در سال ۹۳ بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی بود که جامعه آماری را شهرستان های منتخب استان (بابلسر، ساری، تنکابن، آمل، نوشهر) تشکیل دادند. به منظور گردآوری شاخص های عدالت در سلامت از بانک داده های سازمان مدیریت و برنامه ریزی و شبکه های بهداشت و درمان شهرستان های مذکور استفاده گردید. در این مطالعه از تکنیک تاکسونومی جهت رتبه بندی شهرستانها استفاده شده است. یافته ها: درجه توسعه یافتگی در شاخص های مرگ و میر و تولد در شهرستان نوشهر (۵۷/۰) و در شهرستان ساری (۸۶/۰) ، شاخص های بیماری ها و حوادث در شهرستان آمل (۵۰/۰) و در شهرستان تنکابن(۸۸/۰)، شاخص های سلامت محیط و کار در شهرستان ساری (۶۹/۰) و در شهرستان بابلسر(۸۹/۰)، شاخص های سلامت خانواده و آموزش در شهرستان ساری (۲۶/۰) در شهرستان آمل(۸۲/۰) و در نهایت شاخص های رفاه اجتماعی از (۸۲/۰) در شهرستان ساری تا (۹۶/۰) در شهرستان تنکابن متغیر بوده است. استنتاج: با توجه به نتایج از ۵ شهرستان مورد بررسی، هیچ کدام از شهرستان های منتخب به لحاظ شاخص های مرگ و میر و تولد، سلامت محیط وکار و رفاه اجتماعی و بهزیستی در سطح نسبتا مطلوبی قرار ندارد.لذا اهتمام ویژه جهت تامین و جبران خدمات و امکانات اجتناب ناپذیر است.

کلیدواژه ها:

health equity ، development level ، numerical taxonomy ، Mazandaran ، عدالت در سلامت ، درجه توسعه یافتگی ، تاکسونومی عددی ، استان مازندران