روش اهل بیت (ع) در برخورد با شبهات

از اساسی ترین شاخصه های حفاظت از مذهب ، بحث پاسخ گویی به شبهات است . شبهه را به این دلیل شبهه می گویند که شبیه حق جلوه می کند. با دقت در متون دینی ، عواملی که در ایجاد شبهات دخیل هستند را می توان به دو عامل ، درونی و بیرونی تقسیم کرد که هر یک از این عوامل ، می توانند آسیب هایی را نیز به دنبال داشته باشند. نفس ، یکی از عوامل درونی شبهه زا می باشد . از عوامل بیرونی شبهه زا، جاهلان عالم نما و شیطان را می توان نام برد.آسیب های که ناشی از رسوخ شبهات هستند، عبارتند از : اختلال در تشخیص حق و باطل ، کفر و فتنه . برای مقابله با شبهات، باید راهکارهایی را فرا گرفت که در مرحله اول، راه ایجاد شبهات را ، سد کنند. این راهکارها، »راههای پیشگیری« و یا »دفع شبهه « نامیده می شوند. یقین و تقوا، دعا و عرضه اعتقادات بر معصومان، از راهکارهایی هستند که می توانند از پدید آمدن شبهات جلوگیری کنند. امامان معصوم(ع) در صورت پدیدار شدن شبهات، به دو طریق : درمان نظری( توسل به خدا و اولیاء الهی ، پاسخگویی به شبهات ، ارجاع به منابع قطعی ) و درمان عملی (توقف و پرهیز، تربیت شاگردان و برگزاری مناظرات) با شبهات پدید آمده، مقابله می کردند.

کلیدواژه ها:

شبهه ، عوامل ایجاد شبهات ، روش اهل بیت (ع) در دفع و رفع شبهات ، پیامدهای ناشی از رسوخ شبهات