بررسی فراوانی ژن های کد کننده مقاومت به آمینوگلیکوزیدها در ایزوله های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از نمونه های بالینی

سابقه و هدف: آمینوگلیکوزیدها آنتی بیوتیک هایی با طیف اثر گسترده هستند که عمدتا در درمان عفونت های شدید استافیلوکوک اورئوس به صورت ترکیبی با دیگر آنتی بیوتیک ها استفاده می شوند. مطالعه حاضر به بررسی فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت به آمینوگلیکوزیدها در ایزوله های بالینی استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA ) جمع آوری شده از شهر کرمان می پردازد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی – مقطعی طی مدت یک سال از۱۳۰ ایزوله استافیلوکوک اورئوس جدا شده از نمونه های کلینیکی، ۵۷ ایزوله (MRSA ) جمع آوری شد. حساسیت این ایزوله ها نسبت به ۱۳ آنتی بیوتیک به روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید و درنهایت حضور ژن های کد کننده آنزیم های تغییردهنده آمینوگلیکوزیدها با روش Multiplex PCR ارزیابی شد. یافته ها: دراین مطالعه مقاومت بالایی نسبت به تتراسیکلین، اریترومایسین، کانامایسین و جنتامایسین در ایزوله های MRSA مشاهده گردید به طوری که به ترتیب ۷/۷۳ و ۴/۶۸ درصد از ایزوله ها به کانامایسین و جنتامایسین مقاوم بودند. ژن هایaac(۶′)-Ie-aph(۲″) ،aph(۳′)-III، ant(۴′)-Ia و aph(۲′′)-Id به ترتیب در۳/۴۰ درصد، ۷/۱۵ درصد، ۲/۱۲ درصد و ۵/۳ درصد از ایزوله های مقاوم به آمینوگلیکوزیدها شناسایی شدند. استنتاج: شیوع مقاومت به آمینوگلیکوزیدها در میان ایزوله های MRSA در حال افزایش است. بنابراین شناسایی ژن های مقاومت به منظور دستیابی به الگوی دقیق مقاومت در جلوگیری از انتشار سویه های مقاوم کمک شایانی می نماید.

کلیدواژه ها:

methicillin- resistant staphylococcus aureus ، aminoglycoside resistance ، aminoglycoside modifying enzyme ، استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین ، مقاومت به آمینوگلیکوزیدها ، آنزیم های تغییردهنده آمینوگلیکوزیدها