مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی بر دیاستازیس رکتی و ویژگی های ساختاری عضلات شکمی زنان نخست زا
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 45
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSR-12-2_001
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
هدف: دیاستازیس رکتی (Diastasis Recti) و تغییرات ساختاری در عضلات شکمی، از جمله پیامدهای مهم انجام زایمان به روش سزارین (Cesarean) می باشد. تمرینات ورزشی به عنوان راهکاری ایمن و درد دسترس برای بهبود این اختلالات پیشنهاد شده است. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس (Pilates Exercises) و ثبات مرکزی (Core Stability) بر دیاستازیس رکتی و ویژگی های ساختاری عضلات شکمی زنان نخست زا (Primiparous) می باشد. روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد. تعداد ۲۰ نفر از مادران نخست زا بین سنین ۲۰ تا ۳۰ سال بر اساس معیارهای ورود و خروج از تحقیق وارد تحقیق شدند. سپس به صورت تصادفی ساده به دو گروه تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات پیلاتس تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون، دیاستازیس رکتی و ضخامت عضلات راست شکمی و عرضی شکم به وسیله دستگاه سونوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از آن آزمودنی های گروه های تمرینی، تمرینات مربوط به خود را به مدت ۸ هفته به انجام رسانیدند. تمرینات به صورت ۳ جلسه در هفته و هر جلسه ۴۵ تا ۶۰ دقیقه به طول انجامید. پس از پایان ۸ هفته تمرینات، کلیه متغیرهای تحقیق، یک بار دیگر و در مرحله پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت. از روش تحلیل واریانس دوراهه به منظور تجزیه و تحلیل آماری یافته های پژوهش در سطح معنی داری ۰/۰۵≥p استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که پس از انجام ۸ هفته تمرینات، دیاستازیس رکتی (۰/۰۰۱=p) و ضخامت عضلات راست (۰/۰۰۱=p) و عرضی شکمی (۰/۰۲۱=p) در هر دو گروه تمرینی به طور معنی داری بهبود یافته است. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که در مرحله پس آزمون، بین میانگین متغیرهای مورد بررسی در بین دو گروه تمرینی تفاوت معنی داری وجود ندارد (۰/۰۵≤p). نتیجه گیری: تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی به دلیل آنکه تاثیر چشمگیری بر فراخوانی واحدهای حرکتی عضلات مرکزی بدن دارند، می توانند افزایش قدرت و هماهنگی عضلات راست و عرضی شکمی و نتیجتا ایجاد ثبات در این ناحیه را به دنبال داشته باشند. لذا می توانند به عنوان گزینه های مناسب برای بهبود دیاستازیس رکتی و ضخامت عضلات شکمی زنان نخست زا پیشنهاد شوند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیه داوری
دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران
طاهره باقرپور
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران
نعمت الله نعمتی
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران