بررسی چینه نگاری سنگی، ویژگی های ریزرخساره ای و فرآیندهای دیاژنزی سازند آسماری (رخنمون سرتنگ) در غرب پهنه لرستان، شمال شرق ایلام

در این پژوهش، با تکیه بر مطالعات پتروگرافی ۲۰۰ مقطع نازک، مشاهدات صحرایی، تغییرات ضخامتی لایه های تشکیل دهنده، رنگ، جنس لایه ها و اندازه رسوبات، ۵ واحد سنگی (واحد ۱ مشترک بین سازند پابده و آسماری) و ۱۳ ریز رخساره رسوبی در برش سطح الارضی سرتنگ در سازند آسماری تشخیص داده شده است. بر اساس مطالعات زیست چینه نگاری، سن سازند آسماری الیگوسن-میوسن می باشد. تغییر تدریجی رخساره ها، نبود نهشته های توربیدایتی و کمربند ریفی، حکایت از نهشته شدن سازند آسماری در یک سکوی کربناته کم ژرفا به صورت تک شب (هموکلینال) دارد. نتایج حاصل از مطالعه سازند آسماری بیانگر این است که در بخش های پایینی، بافت اغلب سنگ ها از نوع سنگ آهک های وکستون و پکستون می باشد. در بخش های میانی، سنگ آهک های با بافت گرینستون، باندستون و فلوتستون - رودستون حاوی مرجان و جلبک ها مشاهده می شوند. سنگ آهک های با بافت گرینستون، عمدتا در بخش بالایی سازند آسماری گسترش دارند که به دلیل سیمان شدگی وسیع، فضاهای خالی و تخلخل ها به مقدار قابل توجهی کاهش پیدا کرده است. مهمترین فرآیندهای دیاژنتیکی حاکم بر سازند مورد مطالعه، آشفتگی زیستی، میکرایتی شدن، سیمانی شدن، تراکم فیزیکی و شیمیایی، انحلال، نوشکلی و دولومیتی شدن می باشد. به طور کلی، رسوبات تشکیل دهنده سازند آسماری در توالی مورد مطالعه، طیف گسترده ای از فرآیندهای دیاژنزی مربوط به محیط های مختلف (دریایی، متئوریک و تدفینی) را تجربه کرده است. تخلخل های مشاهده شده عمدتا از نوع درون دان های، بین دانه ای، قالبی، حفره ای و تخلخل های حاصل از شکستگی می باشد. براساس اندازه و شکل بلورها، مرزهای بلوری و نحوه تشکیل، دو نوع دولومیت (دولومیکرواسپارایت و لوزی شکل) در سازند آسماری شناسایی شد.

کلیدواژه ها:

کلید واژه ها: سازند آسماری ، الیگو- میوسن ، ریزرخساره ، دیاژنز ، پهنه لرستان