بررسی عوامل پیش بینی کننده کاهش ناتوانی در بیماران مبتلا به درد مزمن تحت درمان چندتخصصی درد

سابقه و هدف: مطالعات اخیر نشان داده اند که درمان های چند تخصصی درد در کاهش ناتوانی برخی از بیماران مبتلا به درد موثر هستند. با این حال، نکته قابل تامل این است که تاثیر این نوع درمان بر روی همه بیماران مثبت نیست و تفاوت های بین فردی نقش به سزایی در پاسخ دهی افراد به این درمان ها دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل پیشگویی کننده کاهش ناتوانی در بیماران مبتلا به درد مزمن تحت درمان چندتخصصی درد می باشد. مواد و روش ها: ۲۴۹ بیمار مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به کلینیک درد شهر کاسل آلمان به مدت ۲ هفته تحت درمان های چند تخصصی درد قرار گرفتند. پیش از شروع و سه ماه پس از اتمام درمان، فرم اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات مرتبط با درد مانند شدت درد و ناتوانی، هم چنین پرسشنامه های افسردگی، فاجعه انگاری و پذیرش درد توسط بیماران تکمیل شدند. یافته ها: بر اساس نتایج آزمون رگرسیون چندگانه، بعد از کنترل میزان اولیه درد، ناتوانی و تغییرات ایجاد شده در میزان درد، متغیر روانی پذیرش اولیه یا بهبود آن از مهم ترین عوامل پیش بینی کننده کاهش ناتوانی سه ماه پس از درمان چند تخصصی درد می باشد. ۷۶ درصد از تغییرات نمرات ناتوانی بیمار در مرحله سه ماه پس از اتمام درمان از طریق این مدل پیش بینی می شد. استنتاج: نتایج مطالعه حاضر بر نقش متغیرهای روانی در بهبود ناتوانی بیماران مبتلا به درد مزمن تاکید می کند. از آن جا که عدم پذیرش درد می تواند باعث بروز مشکلات مضاعف برای بیماران مبتلا به درد مزمن گردد، لذا انجام مداخلات روان شناختی در کنار سایر درمان ها می تواند منجر به کاهش هر چه بیش تر احساس ناتوانی در بیماران گردد.

کلیدواژه ها:

multidisciplinary treatment ، chronic pain ، disability ، درمان چندتخصصی ، درد مزمن ، ناتوانی