تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مکمل زنجبیل بر سوپراکسید دیسموتاز (سرمی) بیماران دیابت نوع ۲

سابقه و هدف: اختلالات متابولیکی یکی از عوامل خطر ساز سلامتی در دنیا است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مصرف مکمل زنجبیل بر سوپراکسید دیسموتاز بیماران دیابت نوع ۲ شهرستان شیراز انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی نیمه تجربی دوسویه کور، ۴۴ بیمار دیابت نوع دو، (میانگین قد ۲۰/۷±۹۲/۱۶۹ سانتی متر، وزن ۳۴/۶±۴۱/۸۲ کیلو گرم، سن ۰۱/۷±۴۹/۵۳ سال و ترکیب بدن ۰۷/۲±۵۷/۲۸ درصد) به‎ صورت هدفمند و در دسترس انتخاب، و با آرایش تصادفی در چهار گروه، زنجبیل، تمرین مقاومتی با مصرف دارونما، تمرین مقاومتی با زنجبیل و دارونما قرار گرفتند. آزمودنی های گروه زنجبیل روزانه یک گرم زنجبیل به مدت ۸ هفته دریافت کردند. آزمودنی های گروه های تمرین هم یک پروتکل تمرین مقاومتی پیشرونده شامل هشت هفته (سه جلسه در هفته) با شدت ۸۰-۶۵ درصد ۱RM، اجرا نمودند. قبل و ۴۸ ساعت بعد از هشت هفته تمرین، نمونه های خونی از ورید پیش آرنجی جمع آوری شد. غلظت شاخص سوپراکسید دیسموتاز به روش الیزا محاسبه گردید. تجزیه ‎و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون تی‎ وابسته، تحلیل واریانس آنوا یک‎ راهه و آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت و سطح معناداری ۰۵/۰p≤ در نظر گرفته شد. یافته ها: شاخص سوپراکسید دیسموتاز پس از هشت هفته تمرین مقاومتی و زنجبیل در همه گروه ها به جزء گروه دارونما افزایش معنی داری یافت. استنتاج: بر اساس نتایج به دست ‎ آمده مصرف طولانی مدت مکمل زنجبیل و تمرین مقاومتی، سطوح سرمی سوپراکسید دیسموتاز را افزایش داده است، بنابراین انجام طولانی مدت تمرینات مقاومتی به همراه مکمل زنجبیل می تواند عامل موثری برای تغییرات مطلوب در شاخص آنتی اکسیدانی بیماران دیابت نوع دو باشد.   شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱N۲۰۱۸۱۲۰۵۰۴۱۸۵۶IRCT

کلیدواژه ها:

resistance training ، superoxide dismutase ، ginger ، type ۲ diabetes ، تمرین مقاومتی ، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) ، زنجبیل ، دیابت نوع دو