عوامل موثر برمدت زمان تشخیص دیابت نوع ۲ تا ابتلا به رتینوپاتی

سابقه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر مدت زمان تشخیص دیابت نوع ۲ تا ابتلا به رتینوپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه کوهورت آینده نگر تاریخی تعداد ۷۲۸ بیمار که به کلینیک فوق تخصصی طوبی ساری مراجعه کرده اند مورد بررسی و از نظر ابتلا به رتینوپاتی مورد پیگیری قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از مدل رگرسیون وایبل زمان- شکست شتابیده و با نرم افزار ۱۲Stata و در سطح معنی داری ۰۵/۰ انجام شد. یافته ها: میانگین و میانه زمان تا ابتلا به رتینوپاتی به ترتیب ۲۴/۱۷و ۱۵سال گزارش شد. تعداد ۳۰۴ بیمار (۸/۴۱ درصد) به رتینوپاتی مبتلا و ۴۲۴ بیمار (۲/۵۸ درصد) به عنوان مشاهدات سانسور از راست در نظر گرفته شدند. میزان بروز رتینوپاتی بر حسب شخص سال، ۵/۴۰ در ۱۰۰۰و میزان بروزپنج ساله رتینوپاتی از ۵ تا ۲۵ سال پیگیری به ترتیب برابر با ۷، ۱۵، ۴۱،۲۴ و ۴۹ درصد بوده است. نتایج حاصل از رگرسیون وایبل زمان- شکست شتابیده نشان داد متغیرهای سن بیماران شامل سن در زمان تشخیص دیابت (۰۰۱/۰> P) ، سن در اولین مراجعه بیمار (۰۰۱/۰>P) سابقه نفروپاتی (۰۱۲/۰=P)، سابقه پرفشاری خون(۰۰۱/۰>P) و میزان هموگلوبین A۱c (۰۳۴/۰=P) از عوامل تاثیر گذار بر مدت زمان تا ابتلا به رتینوپاتی می باشند. استنتاج: با توجه به یافته های این مطالعه با تشخیص زودرس دیابت و کنترل پرفشاری خون و نیز قند خون و انجام معاینات دوره ای و منظم جهت تشخیص زود هنگام نفروپاتی می توان مدت زمان تا ابتلا به رتینوپاتی را به تعویق انداخت.

کلیدواژه ها:

diabetes ، retinopathy ، Weibull regression ، accelerated failure time ، دیابت ، رتینوپاتی ، رگرسیون وایبل ، زمان شکست شتابیده