بررسی اپیدمیولوژیک موارد بستری شده تب کیو در شمال ایران

سابقه و هدف: تب کیو یک بیماری منتقله از راه حیوان با انتشار جهانی است. این بیماری در بسیاری از مناطق، اندمیک است ولی در بیش تر موارد به خصوص در موارد انسانی، درست تشخیص داده نمی شود. هدف این مطالعه بررسی تب کیو در میان بیماران مشکوک در شمال ایران است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی می باشد. در این مطالعه در طی یک دوره یک ساله از میان ۴۷۶ مورد، بیمار بررسی شده که به دلیل تب و علائم سیستمیک و یا تنفسی در بخش عفونی بیمارستان رازی (استان مازندران) در سال ۱۳۹۵ بستری شده بودند، ۵۶ بیمار تب دار که علایم بالینی مطرح کننده تب کیو را داشتند وارد مطالعه شدند. نمونه سرم جدا شده از خون بیماران برای آنتی بادی فاز II علیه کولسیلا بورنتی (C.burnetii) به روش الایزا کمی مورد بررسی قرار گرفت. تغییر تیتر آنتی بادی از منفی به مثبت (سروکانورشن) و یا افزایش چهار برابری در تیتر GIg فاز ۲، معیار تشخیص بیماری برای تائید عفونت حاد تب کیو مدنظر گرفته شد. یافته ها: شیوع تب کیو در این مطالعه ۳۷/۵ درصد بوده است )۹۵ درصد دامنه اطمینان : ۶۱/۱۴-۸۴/۱ درصد). ریسک فاکتورهای ابتلا به تب کیو حاد شامل زندگی در نزدیکی محل نگهداری حیوانات به همراه مصرف شیر غیر پاستوریزه بوده است ولی از نظر آماری تفاوت در دو گروه سرولوژی مثبت ومنفی تب کیو معنی دار نبوده است (۶۱۲/۰P<). ۲۱/۲۳ درصد از بیماران شواهد سرولوژیک دال بر عفونت قدیمی تب کیو راداشتند. استنتاج: در این مطالعه موارد تب کیو در شمال ایران ثابت شده است و این بیماری شیوع به نسبت قابل توجهی دارد. بنابراین توصیه می شود موارد مشکوک به تب مالت که سرولوژی منفی دارند از لحاظ تب کیو بررسی شوند.

کلیدواژه ها:

Q fever ، diagnosis ، Iran ، epidemiology ، تب کیو ، تشخیص ، ایران ، اپیدمیولوژی