ارائه مدل تدریس موثر در برنامه های آموزش مداوم پزشکی

سابقه و هدف: سازمان جهانی بهداشت، آموزش مداوم پزشکی را یک ضرورت فوری دانسته است. هدف از این مطالعه ارائه مدل تدریس موثر در برنامه های آموزش مداوم پزشکی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی- توصیفی-تحلیلی، ۲۲۹ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی کشور با سابقه تدریس در برنامه آموزش مداوم پزشکی استان مازندران با روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده بر مبنای مرتبه های علمی شرکت نمودند. داده ها با استفاده از یک پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شدند. پس از ارزیابی روایی محتوایی از طریق نظرات پانل خبرگان، ۴۰ پرسش نهایی انتخاب شدند. روایی سازه ای پرسشنامه با استفاده از آزمون های تحلیل عاملی اکتشافی (SPSS ۲۰) و تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم (AMOS ۲۲) بررسی شد. یافته ها: شاخص KMO برابر ۸۷۷/۰ و سطح معناداری آزمون کرویت بارتلت برابر ۰۰۰۹/۰ بیانگر کفایت تعداد داده ها برای تحلیل عاملی اکتشافی بود. براساس چرخش واریماکس پنج عامل سخنرانی (۸ گویه)، پرسش و پاسخ (۸ گویه)، بحث گروهی (۸ گویه)، میزگرد (۸ گویه) و روش موردی (۸ گویه) مشخص شدند. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که به ترتیب اولویت اول تا پنجم، روش های بحث گروهی، میزگرد، پرسش و پاسخ، سخنرانی و روش موردی با ضرایب عاملی استاندارد ۸۰/۰، ۶۸/۰، ۶۴/۰، ۶۱/۰و ۳۸/۰ در تبیین روش های موثر در آموزش مداوم پزشکی موثر بودند (۰۵/۰>P). استنتاج: روش سخنرانی، روش متداول و مورد پسند مدرسان آموزش مداوم جامعه پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران  بود. طبق نتایج این مطالعه، به نظر می رسد ترکیبی از روش های مختلف آموزشی شامل سخنرانی، پرسش و پاسخ و بحث گروهی در برنامه های آموزش مداوم پزشکی مناسب باشد.

کلیدواژه ها:

continuing medical education ، teaching model ، factor analysis ، آموزش مداوم پزشکی ، مدل تدریس ، تحلیل عاملی