تاثیر تحریکات حسی زود هنگام خانواده محور بر میزان ناتوانی بیماران مبتلا به سکته مغزی

سابقه و هدف: سکته مغزی شایع ترین و ناتوان کننده ترین ضایعه نورولوژیکی در بزرگسالان است. تحریکات حسی زود هنگام و خانواده محور بعد از بروز سکته مغزی تاثیر مثبتی در روند بهبودی این بیماران دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تحریکات حسی زودهنگام خانواده محور بر بهبودی عملکرد و ناتوانی بیماران سکته مغزی بود. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی، بر۶۰ بیمار دچار اختلال هوشیاری ناشی از سکته مغزی (۸-۱۰(GCS= بستری در بخش ICU انجام شد. بیماران طبق بلوک بندی تصادفی به دو گروه ۳۰ نفره آزمون و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمون، مراقبت های روتین بخش ICU و تحریکات حسی پنجگانه توسط اعضای خانواده به مدت ۱۴ روز و گروه کنترل تنها مراقبت های روتین ICU دریافت نمودند. سطح هوشیاری بیماران قبل از شروع مداخله و در روزهای ۵، ۱۰ و ۱۵ با GCS و FOUR و میزان ناتوانی و عملکرد شناختی با DRS ارزیابی شدند. یافته ها: تحریکات حسی انجام شده باعث افزایش معناداری در میانگین نمره عملکردشناختی بیماران در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل گردید (۰۰۱/۰P<). اندازه اثر عملکرد شناختی بعد از مداخله، بین دو گروه در روز ۵، ۱۰ و ۱۵ به ترتیب ۴۵/۰، ۹۵/۰ و ۰۹/۱ بود، در روز ۵ کم و در روزهای ۱۰ و ۱۵ زیاد بود. در سطح هوشیاری بیماران (۶۰۱/۰P=) و بهبودی عملکرد آنان (۷۱۰/۰P=) تفاوت معنادار آماری دیده نشد. استنتاج: تحریکات حسی زودهنگام خانواده محور در بیماران دچار اختلال هوشیاری ناشی از سکته مغزی، تنها سبب بهبودی در عملکرد شناختی گردید و در نمره کلی ناتوانی، بهبودی معناداری مشاهده نشد.   شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۶N۲۰۱۵۱۰۰۴۰۲۴۳۴۲IRCT

کلیدواژه ها:

stroke ، sensory stimulation ، impaired consciousness ، cognitive function ، سکته مغزی ، تحریکات حسی ، اختلال هوشیاری ، عملکرد شناختی