ارزیابی آمادگی عملیاتی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران در مواجهه با همه گیری کووید۱۹ در سال ۱۳۹۹

سابقه و هدف: بیمارستان ها از ارکان حیاتی نظام سلامت در پاسخ به مخاطرات بیولوژیک هستند. آمادگی بیمارستان در اپیدمی ها فرآیند پویا، پیچیده و چند بعدی می باشد و به معنای ظرفیت ها و قابلیت های توسعه یافته بیمارستان در پیش بینی، کاهش اثرات، مقاومت، پاسخ و بازیابی در مواجهه با رویداد بیولوژیک است. هدف از این مطالعه بررسی میزان آمادگی عملیاتی بیمارستان های استان مازندران در پاسخ به همه گیری بیماری کووید۱۹ در سال ۱۳۹۹ بود. مواد و روش ها: مطالعه به صورت مقطعی، توصیفی-تحلیلی در فروردین ماه ۱۳۹۹ و با استفاده از ابزار استاندارد ترجمه شده سازمان جهانی بهداشت منطقه آمریکا (پاهو۲۰۱۹) انجام پذیرفت. چک لیست مشتمل بر ۱۰ مولفه به ترتیب شامل فرماندهی و کنترل(۷ سنجه(، هماهنگی(۲سنجه(، اطلاعات(۲ سنجه(، لجستیک(۷ سنجه(، اداری و مالی(۱ سنجه(، شناسایی سریع(۳ سنجه)، تشخیص(۳ سنجه)، ایزولاسیون(۳ سنجه)، مدیریت موارد(۴ سنجه(، پیشگیری و کنترل عفونت(۱۰ سنجه( بوده است. جهت تحلیل آماری از روش های آماری توصیفی و مقایسه میانگین ها از آزمون کروسیکال والیس و از SPSS نسخه ۱۸ استفاده شد. یافته ها: از ۳۹ بیمارستان استان، ۲۶ بیمارستان دانشگاهی، ۴ بیمارستان تامین اجتماعی و ۹ بیمارستان خصوصی بودند. بیمارستان های تامین اجتماعی بالاترین سطح آمادگی(میانگین ۸۲ از ۸۴)، بیمارستان های دانشگاهی در رتبه دوم (میانگین امتیاز ۷۲/۷۲ از ۸۴) و بیمارستان های خصوصی در رتبه سوم (میانگین امتیاز ۵/۷۲ از ۸۴) را کسب کردند. با توجه به مجموع امتیازات، آمادگی عملیاتی بیمارستان ها در سطح خوب قرار گرفت. استنتاج: آمادگی عملیاتی بیمارستان های استان مازندران در مواجهه با همه گیری کووید۱۹ در سطح خوبی قرار داشت. به جهت مزمن و طولانی شدن همه گیری و مشخص نبودن مدت زمان خاتمه آن، پایش و نظارت بر اجزای کلیدی جهت استمرار این آمادگی بسیار ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

readiness ، COVID-۱۹ ، hospital ، آمادگی ، کووید۱۹ ، بیمارستان