وضعیت استفاده از نشانگرهای فراگفتمان در مقالات پزشکی ایران: مطالعه ای تطبیقی

سابقه و هدف: نشانگرهای فراگفتمان نقش بسزایی در مهارت نوشتار آکادمیک دارند. آن ها پلی میان نویسندگان و خوانندگان ایجاد می کنند و متن را برای خوانندگان قابل فهم تر می کنند. بنابراین هدف مطالعه حاضر مقایسه وضعیت استفاده از نشانگرهای فراگفتمان در بخش های مقدمه، روش ها، نتایج و بحث (IMRaD) در مقالات پزشکی انگلیسی زبان در مجلات ISI ایرانی و آمریکا بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در سال ۱۳۹۹ انجام شد، ۶۰ مقاله منتشر شده در مجلات پزشکی ایران و ۶۰ مقاله منتشر شده در مجلات پزشکی آمریکا انتخاب شده است. بر اساس مدل هایلند، نشانگرهای فراگفتمان شناسایی شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ تجزیه و تحلیل شدند. در نهایت، از آزمون t برای مقایسه میانگین نشانگرهای فراگفتمان در مجلات پزشکی ایرانی و آمریکایی استفاده شد. یافته ها: میانگین نشانگرهای فراگفتمان مورد استفاده نویسندگان ایرانی و غیر ایرانی به ترتیب ۴۰/۵ و ۷۸/۵ بود. نتیجه آزمون t نشان می دهد که مقدار P برای کل نشانگرهای فراگفتمان اعمال شده توسط نویسندگان پزشکی ایرانی و غیرایرانی ۳۷۷/۰ بوده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از نظر استفاده از نشانگرهای فراگفتمان راهنمایی و تعاملی بین دو گروه از نویسندگان تفاوت معناداری وجود ندارد. استنتاج: آموزش بیش تر در استفاده از نشانگرهای فراگفتمان نه تنها به نویسندگان کمک می کند تا منسجم تر بنویسند بلکه خوانندگان را قادر می سازند متن را به راحتی درک و با نویسندگان ارتباط برقرار کنند. بنابراین نشانگرهای فراگفتمان کیفیت نوشتن را بهبود می بخشند و قابل درک بودن متن را افزایش می دهند.

کلیدواژه ها:

metadiscourse markers ، research article ، Iran ، comparative studies ، نشانگرهای فراگفتمان ، مقالات پزشکی ، ایران ، مطالعه تطبیقی