ارتباط بین احساس تنهایی و تجربه سوء رفتار در سالمندان

سابقه و هدف: یکی از مهم ترین چالش ها در زمینه مراقبت و حمایت از سالمندان پدیده سوء رفتار در سالمندان می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین احساس تنهایی و تجربه سوء رفتار در سالمندان مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان های شهرستان آمل در سال ۱۳۹۸ صورت گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است که روی ۲۲۰ سالمند ۶۰ سال و بالاتر مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان های شهرستان آمل در سال ۱۳۹۸ و به صورت نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های بررسی سوء رفتار خانواده نسبت به سالمندان، احساس تنهایی (SELSA) و اطلاعات جمعیت شناختی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار ۲۲SPSS و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن، مدل رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس صورت گرفت. یافته ها: میانگین سنی سالمندان ۴۵/۵ ±۵/۶۶ سال بود و ۷/۶۲ درصد از شرکت کنندگان زن بودند. ۹/۵۰ درصد از سالمندان، حداقل یکی از انواع سوء رفتار را تجربه کرده بودند. بیش ترین میزان شیوع سوء رفتار، غفلت عاطفی (۱/۲۹ درصد) و کم ترین آن مربوط به سوء رفتار جسمی (۵/۰ درصد) بود. در مطالعه حاضر بین تمام ابعاد سوء رفتار به جز سه بعد سلب اختیار (۵/۰=P)، سوءرفتار جسمی(۱/۰P=) و غفلت مالی (۱/۰=P)، با احساس تنهایی ارتباط معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰P=). استنتاج: آموزش و آگاهی سالمندان و مراقبین از پدیده سوء رفتار می تواند به کم تر شدن سوء رفتار کمک کرده و ارتباط بین مراقب و سالمندان را بهبود ببخشد و در نتیجه موجب کاهش احساس تنهایی در سالمندان شود.

کلیدواژه ها:

elder abuse ، loneliness ، emergency ward ، سوء رفتار سالمندان ، احساس تنهایی ، بخش اورژانس