بررسی مقایسه ای تاثیر میدازولام،اندانسترون و ترکیب آن ها در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از جراحی استرابیسم: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور

سابقه و هدف: تهوع و استفراغ یک عارضه شایع بعد از اعمال جراحی است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر میدازولام، اندانسترون و ترکیب آن ها در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از جراحی استرابیسم انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده، ۱۴۰ بیمار کاندید عمل استرابیسم، در چهار گروه ۳۵ نفره توزیع شدند. در چهار گروه به ترتیب mg/kg۰/۰۷۵ میدازولام، mg۴ اندانسترون، ترکیب اندانسترون-میدازولام و نرمال سالین به صورت وریدی قبل از بیهوشی تزریق شد. بیماران تا ۲۴ساعت بعد عمل پیگیری شدند و بروز و شدت تهوع و استفراغ و دیگر عوارض، ارزیابی و بین گروه ها مقایسه شد. یافته ها: در طی مطالعه، ۱۰ نفر (۳۷ درصد) از گروه شاهد، ۶ نفر (۱۹/۴ درصد) از گروه اندانسترون، ۸ نفر (۲۸/۶ درصد) از گروه میدازولام و ۲ نفر (۶/۳ درصد) از گروه اندانسترون- میدازولام دچار تهوع شدند. بین چهار گروه تفاوت معنی داری وجود داشت (۰/۰۱۹=P). ۶ نفر (۲۲/۲ درصد) از گروه شاهد، ۵ نفر (۱۶/۱درصد) اندانسترون، ۴ نفر (۱۴/۳ درصد) میدازولام و ۱ نفر (۳/۱ درصد) میدازولام- اندانسترون دچار استفراغ شدند، ولی تفاوت چهار گروه، معنی دار نبود (۰/۱۸=P). شدت تهوع و استفراغ بعد عمل نیز در بین چهار گروه تفاوت معنی دار داشت و گروه میدازولام-اندانسترون از شدت کم تری در دو ساعت بعد عمل (۰/۰۰۹=P) و ۲۴ ساعت بعد عمل (۰/۰۰۱>P) برخوردار بودند. استنتاج: استفاده از میدازولام- اندانسترون با کاهش بروز تهوع و استفراغ بعد عمل نسبت به میدازولام یا اندانسترون همراه بود و رضایتمندی بیش تر بیماران را به همراه داشت. لذا با توجه به تاثیر بالاتر ترکیب دو دارو و عدم تاثیر سوء بر پارامترهای همودینامیک، استفاده از آن درجراحی استرابیسم نسبت به اندانسترون یا میدوزولام تنها می تواند، ارجح باشد. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۸N۲۰۱۸۰۴۱۶۰۳۹۳۲۶IRCT

کلیدواژه ها:

Strabismus ، midazolam ، ondansetron ، nausea ، vomiting ، استرابیسم ، میدازولام ، اندانسترون ، تهوع ، استفراغ