بررسی اپیدمیولوژیک بیماران مسموم با گیاهان سمی در اصفهان

سابقه و هدف: امروزه با توجه به در دسترس بودن گیاهان در محیط وافزایش مصرف آن ها به قصد درمان، مسمومیت های گیاهی افزایش یافته است. لذا با توجه به موقعیت جغرافیایی اصفهان و عدم انجام پژوهشی در این خصوص، نیاز به مطالعه ای با معرفی انواع مسمومیت با گیاهان راکاملا توجیه می کرد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی و توصیفی داده های بیماران مسموم با گیاهان سمی بیمارستان خورشید اصفهان (مرکز ارجاعی مسمومین استان اصفهان) در طی سال های ۱۳۹۸- ۱۳۸۹ جمع آوری شد. اطلاعات دموگرافیک، بالینی، پاراکلینیکی و درمانی بررسی شدند. یافته ها: در۷۲ بیمار با مسمومیت گیاهی، شایع ترین عامل مسمومیت، گیاهان ناشناخته (۲۹ درصد) و بعد از آن مسمومیت با دانه کرچک (۲۲/۲ درصد) و داتوره (۱۶/۶ درصد) بود. عمده بیماران مرد بودند (۶۰ درصد) و بیش ترین میزان مسمومیت در بازه سنی ۳۹-۲۰ سال بود. مسمومیت آگاهانه اغلب با داتوره (۴۶/۷ درصد) و در گروه سنی ۱۹-۱۰ سال و مسمومیت تصادفی بیش تر با گیاهان ناشناخته (۳۴/۱ درصد) و در گروه سنی ۹-۰ سال گزارش شد. مسمومیت به قصد درمان اغلب با گیاهان ناشناخته و دانه کرچک (۶۱/۶درصد) بود. مسمومیت به قصد خودکشی با خرزهره (۶۶/۷ درصد) رخ داده بود. در زمان بستری بیماران مسموم با داتوره، اغلب تاکی کاردی (۵۸ درصد) و مردمک های میدریاز (۹۱ درصد) داشتند. در بیماران مسموم با دانه کرچک، علایم غالبا گوارشی و شامل تهوع و استفراغ (۹۴ درصد) بود. اکثر بیماران در فاصله کم تر از ۲۴ ساعت مرخص شده بودند. هیچکدام از بیماران نیاز به تجویز آنتی دوت و اینتوبیشن نداشتند و همه بیماران با اقدامات حمایتی و بهبودی کامل مرخص شدند.

کلیدواژه ها:

poisonous plants ، poisoning ، castor bean ، datura ، Isfahan ، Iran ، گیاهان سمی ، مسمومیت ، کرچک ، داتوره ، اصفهان ، ایران