مقایسه تاثیر تصویرسازی ذهنی و تمرینات واقعی بر قدرت و هایپرتروفی عضلات فلکسور آرنج

سابقه و هدف: ضایعات عضلانی همواره یکی از مشکلات جدی متعاقب حوادث و آسیب‎های نخاعی بوده است. تصویرسازی حرکتی یک روش درمانی است که در آن بیمار یک حرکت را تداعی می‎کند تا اجرای آن را بهبود دهد. با توجه به مطالعات محدود در این زمینه، هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر تصویرسازی ذهنی بر افزایش قدرت و هایپرتروفی عضلات خم‎کننده آرنج است. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی ۲۰ فرد سالم، غیر ورزشکار و با میانگین سنی۲۲ الی ۲۵ سال صورت گرفت. قدرت عضلات فلکسور آرنج توسط دستگاه دینامومتر و اندازه‎گیری هایپرتروفی عضله بایسپس از متر نواری مخصوص استفاده شد. گروه تجربی تمرین قدرتی طراحی شده با دست برتر بر اساس این تحقیق را با استفاده از وزنه‎های آزاد و در همان لحظه این تمرین را به‎صورت ذهنی با دست غیر برتر به مدت ۱۲ هفته و هفته‎ای ۳ روز انجام دادند. جهت مقایسه متغیر بین دست برتر و غیر برتر از آزمون ناپارامتری منویتنی و مقایسه میزان تغییرات حداکثر نیروی انقباضی عضلات از آزمون آماری ویلکوکسان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد قدرت عضلات فلکسور آرنج و هایپرتروفی در دست برتر و غیر برتر افزایش یافته است. استنتاج: نتایج نشان داد اگرچه تمرینات واقعی بیش‎تر از تمرینات ذهنی بر قدرت و هایپرتروفی عضلات فلکسور آرنج تاثیرگذار بوده است، اما تمرینات ذهنی نیز توانایی در حد تمرینات واقعی در تاثیرگذاری بر قدرت و هایپرتروفی عضلات داشته است.

کلیدواژه ها:

mental imagery ، strength ، hypertrophy ، elbow flexor muscles ، تصویرسازی ذهنی ، قدرت ، هایپرتروفی ، عضلات فلکسور آرنج