ارتباط ظرفیت تام آنتی اکسیدانی رژیم غذایی با وضعیت استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت استرس اکسیداتیو در بیماری زایی استئوآرتریت،این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین ظرفیت تام آنتی اکسیدانی رژیم غذایی(DTAC) با نشانگرهای استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که از ماه بهمن سال ۱۴۰۰ تا خرداد سال ۱۴۰۱ اجرا شد، دریافت غذایی ۱۵۲ بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر زابل با استفاده از پرسشنامه نیمه کمی بسامد خوراک (FFQ) مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات دموگرافیک و تن سنجی هریک ازشرکت کنندگان جمع آوری و DTAC با روش بررسی توان آنتی اکسیدانی رژیم غذایی در احیای آهن فریک(FRAP) محاسبه شد. سپس غلظت سرمی مالون دی آلدهید(MDA)، وضعیت تام اکسیدان سرم(TOS)، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم(TAC) و هم چنین میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان سوپراکسید دیسموتاز(SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز(GPx) و کاتالاز(CAT) درگویچه های سرخ به عنوان نشانگرهای استرس اکسیداتیو اندازه گیری شدند. شاخص استرس اکسیداتیو(OSI) نیز با تقسیم میزان TOS بر TAC محاسبه شد. یافته ها: به موازات افزایش DTAC، روند کاهشی معنی داری در غلظت سرمی MDA (۰۰۱/۰>P-روند)، TOS (۰۰۱/۰>P-روند) و OSI (۰۰۱/۰=P-روند) و روند افزایشی معنی داری در غلظت سرمی TAC (۰۲۷/۰=P-روند) وجود داشت. با این حال، ارتباط آماری معنی داری بین DTAC و میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی SOD، GPx و CAT در گویچه های سرخ مشاهده نشد. استنتاج: بر اساس یافته های مطالعه، DTAC بالاتر به طور مطلوب با نشانگرهای استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو در ارتباط است. با این حال انجام مطالعات آینده نگر برای تایید این یافته ها، ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

dietary total antioxidant capacity ، oxidative stress ، antioxidant enzymes ، osteoarthritis ، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی رژیم غذایی ، استرس اکسیداتیو ، آنزیم های آنتی اکسیدان ، استئوآرتریت