اثر پماد عصاره شنبلیله Trigonella foenum-graceum L. و پیچک صحرایی Convolvulus arvencis L در زخم ناشی از سوختگی در رت

سابقه و هدف: زخم عارضه ای با شیوع بالاست که جامعه را تحت تاثیر قرار داده است. در این مطالعه اثرات عصاره شنبلیله (Trigonella foenum-graceum L.) و پیچک صحرایی (Convolvulus arvencis L.) بر زخم ناشی از سوختگی در موش های صحرایی نر نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: سوختگی با صفحه داغ تحت بی هوشی در رت ها ایجاد شد و رت ها به ۵ گروه نرمال سالین، اوسرین، سولفادیازین نقره و گروه های درمان شده با پماد حاوی ۵/۲ درصد عصاره شنبلیله و پیچک صحرایی تقسیم شدند. مساحت زخم در روزهای ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ اندازه گیری شد و ۲۸ روز پس از ایجاد زخم، از نمونه بافت ترمیم یافته ارزیابی هیستوپاتولوژی انجام شد. هم چنین میزان فلاونوئید تام دو عصاره پیچک صحرایی و شنبلیله تعیین شد. بهبود ماکروسکوپی زخم و هم چنین نتایج پاتولوژیک از نظر آماری مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج اندازه گیری سایز زخم، کاهش چشم گیری را در گروه پماد پیچک صحرایی در مقایسه با گروه اوسرین و نرمال سالین نشان داد. هم چنین گروه پماد شنبلیله اثر بخشی بهتری را نسبت به گروه اوسرین نشان داد. نتایج پاتولوژی نشان داد که بیش ترین بهبود به ترتیب در گروه  شنبلیله و پیچک صحرایی بود. استنتاج: مصرف موضعی پماد شنبلیله و پیچک صحرایی با محتوای غنی از فلاونوئیدها در درمان زخم سوختگی ها موثر است.

کلیدواژه ها:

burn wound healing ، traditional medicine ، Trigonella foenum-graceum L. ، convolvulus arvensis L. ، بهبود زخم سوختگی ، طب سنتی ، شنبلیله ، پیچک صحرایی