مقایسه نسبتهای آتروژنیک با استفاده از پاراکسوناز ۱ و HDL-C برای تشخیص شدت بیماری عروق کرونر در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ با نفروپاتی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 106
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-33-221_013
تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: براساس مطالعات جدید، HDL-C بیومارکر مناسبی برای تشخیص بیماری های قلبی عروقی نیست. مطالعه حاضر جهت بررسی جایگزین کردن فعالیت آنزیم پاراکسوناز ۱ (PON۱) به جای HDL-C جهت افزایش قدرت تشخیص بیماری عروق کرونر (CAD) در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ (T۲D) با نفروپاتی، طراحی شد.
مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی ۴۸ بیمار T۲D که تحت آنژیوگرافی قرار گرفتند، انجام شد. بیماران براساس نتایج آنژیوگرافی به دو گروه CAD و non-CAD تقسیم شدند. فعالیت آنزیم PON۱ با اندازه گیری سرعت اولیه هیدرولیز سوبسترا (فنیل استات) از طریق روش اسپکتروفتومتری در طول موج ۲۷۰ نانومتر سنجش شد. برای مطالعه قدرت تشخیص بیومارکرهای مورد مطالعه از آزمون ROC (Receiver operating characteristic) استفاده شد.
یافته ها: نتایج آزمون ROC نشان داد که قدرت تشخیصی بیومارکرهای مورد مطالعه با جایگزین کردن PON۱ به جای HDL-C افزایش پیدا می کند. LDL-C/PON۱ (۰/۰۴۸P=، ۰/۷۲AUC=) و log (TG/PON۱) (۰/۰۰۵P=، ۰/۸۱AUC=) در مقایسه با LDL-C/HDL-C (۰/۲۷۶P=، ۰/۵۶AUC=) و log (TG/HDL-C) (۰/۰۳۸P=، ۰/۶۷AUC=) در تشخیص ریسک CAD قدرت پیش بینی کنندگی بالاتری داشتند.
استنتاج: نسبتهای LDL-C/PON۱ و log (TG/PON۱) در مقایسه با LDL-C/HDL-C و log (TG/HDL-C) قدرت پیش بینی CAD را در بیماران T۲D با نفروپاتی افزایش می دهند. یافته های مطالعه حاضر از تلاش ها برای استفاده از عملکرد HDL بجای غلظت های HDL-C برای تشخیص CAD حمایت می کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبدالکریم مهروز
Associate Professor, Department of Clinical Biochemistry and Genetics, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
امه فروه خسروی-اسرمی
MSc in Clinical Biochemistry, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
احد علیزاده
Assistant Professor, Department of Epidemiology and Biostatistics, Faculty of Medicine, Qazvin University of Medical Sciences, Qazvin, Iran
مانی نصرتی
MSc in Clinical Biochemistry, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :