اعتبار تامین شهادت و رجوع از آن در فقه امامیه و حقوق ایران

این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای به بررسی موضوع اعتبار تامین شهادت و رجوع از آن در فقه امامیه و حقوق ایران می پردازد. اعتبار شهادت در فقه امامیه امری واضح است و ادلهمحکمی درباره اعتبار آن وجود دارد. استماع گواهی وسیلهای است که با احترام به آزادی و حیثیت انسانکشف حقیقت را با کمال اطمینان اجازه میدهد و در همه دادگاهها چه عمومی و چه اختصاصی متداولاست. ارزش و اعتبار گواهی در شرع، نامحدود است و ادای گواهی یک فریضه شرعی و تکلیف اجتماعیمحسوب می شود. از شرایط شاهد می توان به موارد ذیل اشاره کرد: بلوغ، عقل، اسلام، ایمان، عدالت،حلال زاده بودن، ذینفع نبودن و نبودن تهمت. مستند شهادت از دیدگاه فقها علم حاصل از حواسظاهری، علم ناشی از حس یا مبادی قریب به حس و علم حاصل از هر سببی. پس از حضور گواه یامطلع، بازپرس جلسه دادرسی را به طور غیرعلنی تشکیل داده و نحوه حضور وی را اعم از جلب یا حضورداوطلبانه، صورت جلسه نموده و در صورت وجود شرایط قانونی و اراده شاهد بر گواهی دادن، با رعایتاحترام ابتدا مشخصات او پرسیده می شود و پس از آن اظهارات شهود از طریق پرسش و پاسخ هایجهت دار کنترل می شود تا صحت و سقم آنها احراز شود.

کلیدواژه ها:

شهادت ، شهود ، رجوع از شهادت ، فقه امامیه ، حقوق ایران