اثربخشی شناخت درمانی گروهی عوارض تریاک در نگرش به اعتیاد نوجوانان دارای والد معتاد

زمینه و هدف: آمارها نشان میدهد که ۴۰-۳۰% فرزندان دارای والد معتاد، در آینده مصرف مواد را آغاز میکنند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شناختدرمانی گروهی عوارض مصرف تریاک در نگرش به اعتیاد دانشآموزان دارای والد معتاد انجام گردید. روش تحقیق: این مطالعه از نوع کارآزمایی میدانی شاهددار تصادفی است که بر روی کلیه دانشآموزان پسر پایه اول دبیرستان شهرستان مانه و سملقان دارای والد معتاد انجام شد. جلسات آموزشی مبتنی بر اثربخشی شناختدرمانی گروهی عوارض تریاک در ۶جلسه برگزار گردید. پرسشنامه نگرش به اعتیاد در مرحله قبل و پس از مداخله تکمیل شد. دادهها پس از ورود به نرمافزار آماری SPSS (ویرایش ۱۶)، با کمک آزمونهای آماری تی زوجی و تی مستقل در سطح معنیداری ۰۵/۰P< تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: طبق نتایج این پژوهش، تفاوت معنیداری بین دو گروه در مرحله پیشآزمون در نگرش به اعتیاد، وجود نداشت (۲۰/۰P=). در بررسی تغییرات میانگین نمره کل از مرحله پیشآزمون به پسآزمون در گروه مداخله کاهش و در گروه شاهد افزایش مشاهده شد؛ بدین معنا که مداخله باعث کاهش نگرش مثبت نسبت به مواد مخدر شد؛ ولی این تغییر از نظر آماری معنیدار نبود (۵۷/۰P=). همچنین از بین ۱۰ عامل نگرش فرد نسبت به اعتیاد، شناختدرمانی گروهی تنها توانست میانگین نمره نگرش فرد نسبت به علت مصرف مواد مخدر را به صورت معنیداری کاهش دهد (۰۴/۰P=). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش شناختدرمانی گروهی عوارض مصرف تریاک، بر نگرش دانشآموزان دارای والد معتاد تاثیر معنیداری ندارد. بنابراین تغییر نگرش نوجوانان دارای والد معتاد، نیازمند انجام تحقیقات بیشتری میباشد.

کلیدواژه ها:

Cognitive therapy ، Substance abusing parents ‘adolescent children ، Opium ، شناخت درمانی ، والد معتاد ، تریاک.