اثر تمرین قدرتی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، تستوسترون و کورتیزول در مردان لاغر کم تحرک

زمینه و هدف: آدیپونکتین، یک عامل حافظتی مهم در پاتوژنز سندروم متابولیکی و بیماری قلبی- عروقی به شمار می آید و تستوسترون نیز در مردان، نقش ضد دیابتی دارد؛ کورتیزول نیز یک هورمون کاتابولیکی ضد استرس می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرین قدرتی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، تستوسترون و کورتیزول در مردان لاغر کم تحرک بود. روش تحقیق: در یک مطالعه نیمه تجربی، مردان لاغر کم تحرک، به طور تصادفی در دو گروه تمرین قدرتی و گروه کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرین قدرتی شامل: دوازده هفته تمرین با وزنه (۳ جلسه تمرین در هفته، ده ایستگاه، ۳ ست، ۸- ۱۲ تکرار در هر ایستگاه، شدت ۶۰- ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه، میزان استراحت بین ست ها یک دقیقه و بین ایستگاه ها دو دقیقه، مدت زمان تمرین اصلی حدود ۶۰ دقیقه) بود. تجزیه و تحلیل داده ها، با به کارگیری نرم افزار آماری SPSS (ویرایش ۱۶) و به کمک آزمون های آماری تی همبسته و تی مستقل، در سطح معنی داری ۰۵/۰>P انجام شد. یافته ها: در گروه تمرین (۹ نفر، ۶/۳±۹/۲۰ سال، ۳/۴±۱/۶۰ کیلوگرم، ۲/۲±۷/۱۸ درصد چربی، ۱/۲±۴/۱۸ کیلوگرم بر متر مربع)، وزن، نمایه توده بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش یافت (به ترتیب: ۰۲۰/۰=P، ۰۱۱/۰=P، ۰۴۲/۰=P)، اما تغییر معنی داری در مورد درصد چربی بدن مشاهده نشد (۲۴۴/۰=P)؛ همچنین تمرین، تاثیر معنی داری بر غلظت آدیپونکتین (۹/۱±۱/۱۴ در مقابل ۵/۲±۷/۱۳ میکروگرم بر میلی لیتر) و کورتیزول سرم (۳/۴۵±۴/۱۶۶ در مقابل ۶/۵۱±۲/۱۵۹ نانوگرم بر میلی لیتر) نداشت (به ترتیب: ۲۷۸/۰=P و ۳۷۷/۰=P)، اما غلظت تستوسترون سرم (۷/۱±۹/۶ در مقابل ۹/۱±۱/۸ نانوگرم بر میلی لیتر) افزایش یافت (۰۲۵/۰=P). در گروه کنترل (۱۰ نفر، ۲/۳±۵/۲۱ سال، ۲/۴±۵/۶۱ کیلوگرم، ۷/۲±۵/۱۹ درصد چربی، ۳/۲±۴/۱۸ کیلوگرم بر متر مربع)، هیچ کدام از متغیرهای اندازه گیری شده، تغییر معنی داری نشان ندادند (۰۵/۰

کلیدواژه ها:

Strength Training ، Adiponectin ، Testosterone ، Cortisol ، Lean ، Sedentary ، تمرین قدرتی ، آدیپونکتین ، تستوسترون ، کورتیزول ، لاغر ، کم تحرک