ارتباط میان نشانگرهای التهابی و شدت انسداد عروق کرونر تاییدشده با آنژیوگرافی

زمینه و هدف: شواهد بالینی نشان داده اند که التهاب، در شروع، پیشرفت و ایجاد پلاک های آترواسکلروزی نقش دارد، اما نتایج مطالعات بیوشیمیایی همچنان بحث انگیز است. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط میان شدت انسداد عروق کرونر با غلظت پلاسمایی فیبرینوژن، سرم آمیلوئید A (SAA) و اینترلوکین ۶ (IL-۶) بود. روش تحقیق: ۱۶۵ بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) ولی بدون ضایعه در سرخرگ اصلی سمت چپ، براساس نتایج آنژیوگرافی، در چهار گروه شامل: گروه کنترل یا Minimal (۳۷ نفر)، گروه بیماران با گرفتگی یک رگ (۱VD) (۴۱ نفر)، گروه بیماران با گرفتگی دو رگ (۲VD) (۴۱ نفر) و گروه بیماران با گرفتگی سه رگ (۳VD) (۴۷ نفر) قرار گرفتند. SAA و IL-۶ بیماران به روش الایزا و فیبرینوژن آنها با روش کواگلومتری اندازه گیری شدند. نتایج آزمایش ها، با کمک نرم افزارSPSS (ویرایش ۱۳) مقایسه شدند. یافته ها: غلظت فیبرینوژن در گروه های ۱VD، ۲VD و ۳VD، به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد (۰۴۶/۰P=). سطح SAA در گروه بیماران، بالاتر از گروه کنترل بود، ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (۰۸۹/۰P=). گروه ۳VD در مقایسه با سایر گروه ها دارای بالاترین میزان IL-۶ بودند (۲۹/۰=P). ارتباط معنی داری بین SAA، IL-۶ و فیبرینوژن در گروه بیماران مشاهده شد (۰۵/۰P<). سطوح فیبرینوژن در بیماران، ارتباط معنی داری با HDL کلسترول و LDL کلسترول نشان داد (۰۱/۰P<). نتیجه گیری: ارزیابی سطوح فیبرینوژن در مقایسه با SAA و IL-۶، برای بررسی ارتباط میان التهاب و شدت گرفتگی عروق کرونر، دارای ارجحیت است.

کلیدواژه ها:

Inflammation ، Coronary artery occlusion ، Fibrinogin ، Interleukin-۶ ، Serum amyloid A ، انسداد عروق کرونر ، نشانگرهای التهابی ، فیبرینوژن ، سرم آمیلوئید A ، اینترلوکین ۶