تاثیر فعالیت ورزشی هوازی حاد بر بیان ژن هیپوتالاموسی نسفاتین-۱ در رت های نر دیابتی شده به روش استرپتوزوتوسین

زمینه و هدف: نسفاتین-۱ به عنوان نوروپپتیدی که در اشتها و هموستاز گلوکز دخالت دارد، شناخته شده است. گزارش شده است که مقادیر پایه آن در بیماران دیابتی نسبت به افراد سالم متغیر بوده و با تمرین ورزشی دستخوش تغییر می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فعالیت ورزشی حاد هوازی بر بیان ژن نسفاتین-۱ در رت های دیابتی بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، رت های نر ویستار دیابتی شده با STZ (۱۲هفته سن و با وزن ۲۴۰-۲۲۰ گرم) به کار برده شدند. حیوانات به ۴ گروه تمرین تداومی (COE-۰) و کنترل (C-O)(که بلافاصله پس از تمرین کشته شدند) و تداومی (COE-۲) و کنترل (C-۲)(که دو ساعت پس از تمرین کشته شدند)، تقسیم شدند. گروه COE با سرعت ۱۸متر در دقیقه که معادل ۶۵درصد حداکثر سرعت بود، به مدت ۴۰دقیقه به فعالیت روی تردمیل پرداختند. بافت هیپوتالاموس برای تعیین بیان ژن نسفاتین-۱ به روش RT.PCR جدا گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش ۲۰) و با کمک آزمون تی مستقل در سطح ۰/۰۱P< تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان بیان ژن نسفاتین-۱ در گروه تمرین در مرحله بلافاصله و دو ساعت بعد از تمرین، نسبت به گروه کنترل خود افزایش معنی داری داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد یک جلسه فعالیت تداومی می تواند موجب افزایش بیان هیپوتالاموسی نسفاتین-۱ رت های نر ویستار دیابتی بلافاصله و دو ساعت پس از تمرین شود.

کلیدواژه ها:

Nesfatin-۱ ، Continuous exercise ، diabetics rat ، نسفاتین-۱ ، تمرین تداومی ، رت دیابتی