مقایسه اثر اندانسترون و متوکلوپرامید بر روی تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی آپاندکتومی و کوله سیستکتومی

زمینه و هدف: داروهای متنوعی برای کنترل تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی استفاده می شود. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر اندانسترون با متوکلوپرامید در پیشگیری از تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه کارآزمایی شاهددار تصادفی شده، بر روی ۹۰ بیمار کاندید عمل جراحی باز آپاندکتومی و کوله سیستکتومی مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود، در سال ۱۳۹۵ انجام شد .بیماران به سه گروه مساوی دریافت کننده اندانسترون، متوکلوپرامید و پلاسبو تقسیم شدند. هر یک از داروهای اندانسترون، متوکلوپرامید و پلاسبو ۳۰ دقیقه قبل از پایان عمل، به صورت وریدی به بیماران تزریق شد. سپس در ساعت های اول، ششم، دوازدهم و ۲۴ ساعت پس از عمل جراحی، شدت تهوع و استفراغ بیماران بر اساس VAS  ثبت گردید. یافته ها: میانگین سنی کل بیماران ۶/۱۸±۴/۳۶ سال بود. تعداد ۴۷ نفر (۲/۵۲%) مذکر و بقیه مونث بودند. تعداد ۶۳ نفر (۷۰%) آپاندکتومی و ۲۷ نفر (۳۰%) عمل کوله سیستکتومی شدند. نتایج نشان داد که میانگین امتیاز شدت تهوع در سه گروه تفاوت معنی داری داشت. این اختلاف مربوط به بیماران گروه اندانسترون با پلاسبو و گروه متوکلوپرامید با پلاسبو بود و بین دو گروه اندانسترون و متوکلوپرامید فقط در زمان های ساعت اول و ششم، تفاوت معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: تاثیر هر دو داروی اندانسترون و متوکلوپرامید در کنترل تهوع و استفراغ به طور معنی داری بیشتر از پلاسبو بود. اندانسترون طی ساعت اول و ششم پس از عمل، تاثیر بیشتری نسبت به متوکلوپرامید داشت.

کلیدواژه ها:

PONV ، Ondansetron ، Metoclopramide ، تهوع و استفراغ بعد از عمل ، اندانسترون ، متوکلوپرامید