مقایسه متوپرولول و کارودیلول در درمان بیماران با نارسایی قلبی

سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 261

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JBUM-15-2_003

تاریخ نمایه سازی: 28 مهر 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : نارسایی قلبی یکی از شایعترین بیماریهای قلبی- عروقی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی می باشد. بتابلوکرها یکی از ارکان اساسی درمان این بیماران محسوب و موجب کاهش مرگ و میر و بهبود علائم و عملکرد بطن چپ می شوند. با توجه به شیوع روزافزون این بیماری در کشور، مطالعه حاضر با هدف تعیین مقایسه ای متوپرولول و کارودیلول در درمان بیماران با نارسایی قلبی انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که از فروردین سال ۱۳۸۴ لغایت خرداد سال ۱۳۸۵ انجام شد، تعداد ۷۳ بیمار با نارسایی قلبی پیشرفته (۳۵-۳۰%=EF) و در فانکشنال کلاس ۱ تا ۳ به مدت شش ماه مورد بررسی شدند. از این تعداد ۳۸ بیمار با متوپرولول تارترات و ۳۳ بیمار با کارودیلول تحت درمان قرار گرفتند. دوز مصرفی متوپرولول ۷۵ میلیگرم روزانه (۲ بار در روز) و دوز کارودیلول ۲۵ میلیگرم روزانه (۲ بار در روز) بود. علائم بالینی بیمار و شاخصهای عملکرد سیستولیک بطن چپ دراکوکاردیوگرافی قبل و پس از مطالعه در پرسشنامه ثبت شد و سپس با کمک نرم افزار آماری (۵/۱۱) SPSS این تغییرات مورد مقایسه قرار گرفتند.   یافته ها: میانگین سنی بیماران در گروه متوپرولول ۶/۶ ± ۵۷ و در گروه کارودیلول ۳/۷ ± ۸/۵۶ سال بود. کاهش ضربان قلب و فشارخون با درمان در دو گروه مشابه بود. فانکشنال کلاس بیماران در دو گروه به اندازه یک کلاس بهبود داشت (۰۰۱/۰>P). درگروه متوپرولولLVEDD به میزان ۷۸/۸ میلیمتر (۰۰۱/۰>P) و LVESD به میزان ۳۳/۲ میلیمتر کاهش داشت (۰۰۱/۰= P). مقدار LVEDV ۳/۴ سی سی و LVESV ۳/۷ سی سی کاهش داشت (به ترتیب ۰۰۸/۰= P و ۰۰۱/۰>P) و متوسط LVEF ۳/۳% افزایش داشت (۰۰۱/۰= P ). در گروه کارودیلول مقدار LVEDD ۷۸/۲ میلیمتر و LVESD ۵۷/۱ میلیمتر کاهش داشت (به ترتیب با ۰۰۱/۰>P و ۰۴۵/۰=P). مقدار LVEDV به میزان ۳/۲ سی سی (۵۳/۰= P ) و LVESV به میزان ۳/۷ سی سی (۰۰۷/۰= P ) کاهش داشت و متوسط LVEF ۲/۲% افزایش داشت (۰۰۴/۰= P ). مقایسه این تغییرات در دو گروه با هم تفاوت آماری قابل توجهی نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه در بیماران با نارسایی قلبی و فانکشنال کلاس ۱ تا ۳، تجویز متوپروپرولول تارترات و کارودیلول سبب بهبود علائم بیمار و عملکرد بطن چپ می شود و تفاوت مهمی بین این دو دارو از این نظر وجود ندارد.

نویسندگان

هما فال سلیمان

Cardiologist; Assistant Professor, Department of Cardiovascular, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences. Mashhad, Iran