اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان

افسردگی یکی از شایع ترین بیماری های عصر ماست که آن را به سرماخوردگی روانی تشبیه کرده اند و همچنان که زمان شیوع سرماخوردگی تمام اقشار جامعه، در هر سن و سال و هر موقعیتی، در معرض مبتلا شدن به آن قرار دارند، افسردگی نیز یک بیماری است که هر فرد را تهدید می کند. عوامل متعددی در ابتلاء افراد به بیماری های روانی دخیل هستند. مکانیسم های پیچیده ای که تاکنون شناخته نشده اند. در این میان، روان شناسان، مراحل روانی، اجتماعی و عوامل زیستی بسیاری را در ابتلاء افراد مختلف به افسردگی موثر می دانند از این نظر ساختار ژنتیکی و یا زیستی برخی افراد به گونه ای است که در محیط-های محرک بیماری و دارای عوامل اجتماعی و محیطی بالای بیماری زا، زمینه ساز گرایش آن ها به سمت افسردگی است (تاور، ورما، سینگ و شارما ، ۲۰۱۱). خودکارآمدی و عوامل موثر بر آن سال هاست که در کانون توجه روانشناسان پرورشی و دیگر کارشناسان آموزش و پرورش جای دارد. درمیان ابعاد مختلف خودکارآمدی، بعد خودکارآمدی تحصیلی که با کوشش و پافشاری در انجام تکالیف، به کارگیری راهبردهای شناختی و فراشناختی، خودسازماندهی، پایداری در رویارویی با دشواری ها، گزینش رشته و مانند این ها تاثیر خود را در جنبه های گوناگون زندگی افراد بر جای می گذارد، متغیری مهم به شمار می رود. باورهای خودکارآمدی تحصیلی به عنوان بخش از باورهای خودکارآمدی عمومی هستند که مبتنی بر نظریه باورهای خودکارآمدی بندورا هستند (بیوایز، استوارت و دنیزکو ، ۲۰۱۴). باورهای خودکارآمدی تحصیلی به عنوان قابلیت درک فرد در انجام وظایف لازم برای رسیدن به اهداف تحصیلی تعریف شده است (آرسنیا و لورا ، ۲۰۱۴). نتایج مطالعه پیربازاری، نوری و صرامی (۱۳۹۰) نشان داد، خودکارآمدی نقش واسطه ای در رابطه حمایت اجتماعی و افسردگی و بیشترین تاثیر را بر علائم افسردگی دانش آموزان داشت.