بررسی تعلیم و تربیت دانش آموزان از منظر آموزه های دینی

در تعریف تعلیم، سوگمندانه نمی توان شاهد هم داستانی و یگانه اندیشی میان اندیشه ورزان این ساحت بود. از این سبب، تنها به تعریف های زیر که بخشی از تعریف های ارائه شده برای تعلیم است و موجه ترین تعریف ها به نظر می آید، بسنده می شود. گفته اند: تعلیم «پرورش نیروی فکری و بعد عقلانی انسان» و به تعبیر دیگر، «فراهم آوردن زمینه برای رشد و شکوفایی استعدادهای ذهنی انسان» است و نیز گفته شده است: تعلیم، «ایجاد خلاقیت و ابتکار در فکر و نیروی اندیشه انسان» است.تربیت نیز همچون تعلیم، از منظرهای متفاوت و معرفت های گوناگون، تعریف های مختلف را شاهد بوده است. اما آنچه را می توان قدر مشترک و مورد پذیرش تمامی دانش وران این عرصه قلمداد کرد، این است که تربیت مصدر باب تفعیل و از ماده «ربی، یربو» است که در لغت به معنای رشد یافتن و یا رشد دادن متربی، بسته به مبدا اشتقاق آن است در اصطلاح، تربیت عبارت است از «رشد دادن یک پدیده از راه برطرف ساختن موانع و فراهم کردن زمینه رشد و شکوفایی استعداد ها و به فعلیت رساندن قوای نهفته در آن.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت دانش آموز ، مدرسه ، تعالیم اسلامی و قرآنی