بررسی مفهومی احساس تعلق خاطر دانش آموزان به مدرسه

انسان ها موجوداتی اجتماعی اند که از بدو تولد در یک مجموعه اجتماعی زندگی می کنند و نسبت به آن مجموعه احساس تعلق دارند. هر چه کودک بزرگتر می شود نسبت به والدین، محله، شهر، مدرسه و اعضای خانواده احساس تعلق بیشتری می کند. گذشته و تاریخچه زندگی یک فرد در مدرسه این احساس را قوی تر می کند و همین ویژگی های فردی مشترک با سایر دانش آموزان منجر به احساس تعلق بیشتر آنها به مدرسه می شود. دانش آموزان در شرایطی که خود را با مدرسه بیگانه بدانند، هر چند در مدرسه حضور داشته باشند و درس بخوانند و از حقوق خود قانونی برخوردار باشد؛ اما با تعاریف اجتماعی دانش آموز تلقی نمی شود. دانش آموزی از دیدگاه اجتماعی زمانی تحقق می یابد که دانش آموز نسبت به مدرسه و زیر ساخت های آن احساس تعلق کند و در توسعه و تحولات مدرسه مشارکت جوید. قضاوت درباره احساس مسئولیت و مشارکت اعضای مدرسه در توسعه برنامه های مدرسه، فعالیت های فوق برنامه با ارزیابی و اندازه گیری شاخص احساس تعلق به مدرسه قابل تبین و تحقق است.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، دانش آموزان ، تعلق خاطر.