نقش روش های تدریس در پرورش خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

یکی از مشکلات ما در نظام آموزشی ناکار آمدی که داریم این است که اغلب سیستم های آموزشی ما به جای تاکید بر استفاده از قدرت شگفت انگیز مغز برای ایجاد افکار جدید و ایده های نو و تبدیل آن ها به واقعیت، به انباشتن و ذخیره سازی اطلاعات می پردازند. ولی در عصری که ما زندگی می کنیم با توجه به تغییر و تحولات سریع و انفجار دانش و اطلاعات و استفاده از تکنولوژی های جدید که امکان دسترسی به هر نوع اطلاعات را در آن واحد برای ما میسر می سازد، نیازمند کسب مهارت های تفکر خلاق، قابل انعطاف و دقیق هستیم و نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که خلاقیت قابل پرورش و رشد باشد و این مستلزم تغییر و تحول در نظام آموزشی و به کارگیری شیوه های خاصی است که باید دست اندرکاران تعلیم و تربیت از سطوح بالاتر گرفته تا مدیران و معلمان مدارس و حتی اولیای دانش آموزان به آن توجه نمایند. به همین دلیل هدف از این مقاله بررسی نقش روش های تدریس در پرورش خلاقیت دانش آموزان ابتدایی است. این مقاله به صورت توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات آن به صورت کتابخانه ای و اطلاعات خود پژوهشگر گردآوری شده است. نتایج نشان داد که خلاقیت یک توانایی همگانی است که هم ناشی از عوامل مختلف فردی و شخصیتی است و هم عوامل اجتماعی آن مطرح است هر چند توانایی تفکر خلاق به طور بالقوه و به نحو فطری در انسان به ودیعه نهاد شد است اما ظهور آن مستلزم پرورش آن است. یکی از مکانهای پرورش و رشد خلاقیت مدرسه است هنگامی که کودک وارد مدرسه می شود فرایند اجتماعی شدن در محیط آموزشی شروع می شد عوامل بسیار زیادی چون: تکالیف زیاد، تاکید بر حفظ دروس اجرای برنامه های هماهنگ عدم توجه به تفاوتهای فردی و سرانجام عدم شناخت یا بی توجهی به ویژگیهای کودکان خلاق سبب می شود که قدر خلاقیت آنان بتدریج کاهش یابد. اما اگر مدرسه شرایط خود و روشهای تدریس را بر پایه شناخت و پرورش استعدادهای دانش آموزان نیاز جامعه و نزدیک کردن محیط مدرسه به شرایط و زند گی بیرونی قرار دهد می تواند در جهت شکوفایی خلاقیت در دانش آموزان گام بردارد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، روش های تدریس ، استعداد ، دانش آموزان