مطالعه ساختار لیتوسفر شمال غرب ایران با استفاده از تابع گیرنده S

در این مقاله نتایج تحلیل و مهاجرت به عمق توابع گیرنده S در شمال غرب ایران ارائه می­شود. شبکه لرزه­نگاری مورد استفاده در این مطالعه شامل ۲۳ ایستگاه باند پهن و متوسط است که از ساحل غربی دریای خزر آغاز شده و تا ساحل شرقی دریاچه ارومیه در امتداد یک خط تقریبا مستقیم با جهت­گیری شرقی-غربی و عمود بر رشته­کوه­های تالش ادامه می­یابد و از مجاورت آتش فشان­های سهند و سبلان می­گذرد. زلزله­های دورلرز ثبت شده از زلزله­های رخداده در فاصله رومرکزی ۵۵ درجه تا ۸۵ درجه و بزرگای بیش از ۵/۵ که از بانک داده جمع­آوری شده در بازه زمانی آگوست ۲۰۰۸ تا جولای ۲۰۱۲ استخراج شدند و توابع گیرنده S با واهمامیخت مولفه شعاعی از مولفه قائم به دست آمد. نتایج حاصل از بر­هم­انبارش این توابع گیرنده S نشان می­دهد که شمال­غرب ایران دارای لیتوسفر نسبتا نازکی است که ضخامت آن در بیشتر مناطق برابر با ۱۰±۸۰ کیلومتر است و در زیر سبلان به ۱۰±۱۲۰ کیلومتر افزایش می­یابد. به نظر می­رسد نازک بودن لیتوسفر تطابق نزدیکی با وجود بی­هنجاری­های دمایی در شمال­غرب ایران دارد. پوسته و لیتوسفر در زیر آتش فشان سبلان نسبت به نواحی اطراف ضخیم­تر است که می­تواند ناشی از همگرایی بلوک خزر جنوبی و لیتوسفر قاره­ای شمال­غرب ایران باشد. به علاوه نتایج ما یک پله در مرز موهو در زیر کوه های تالش را آشکار می­کند که به نظر می­رسد به علت مجاورت پوسته خزر جنوبی و پوسته قاره­ای شمال غرب ایران در این منطقه باشد.

کلیدواژه ها:

شمال غرب ایران ، تابع گیرنده S ، مرز موهو ، ضخامت لیتوسفر