تعیین شیوع پلی نوروپاتی دیابتی از طریق معاینه فیزیکی و یافته های الکترودیاکنوستیک

زمینه و هدف: پلی نوروپاتی یکی از عوارض شایع بیماری دیابت قندی نوع ۲ می باشد. معاینه بالینی و یافته های الکتروفیزیولوژیک (سرعت هدایت عصبی) نه تنها سبب تشخیص صحیح نوروپاتی می گردد بلکه پزشک را در پیشگیری و درمان راهنمایی می نماید. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع نوروپاتی حسی حرکتی و میزان صحت و اعتبار معاینه عصبی در تشخیص نوروپاتی و تعیین میزان شدت آن انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی که به صورت مقطعی- موردی انجام شد، ۴۴۶ بیمار دیابتی، در مرکز دیابت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام بیماران با کمک معاینه عصبی از شدت نوروپاتی به چهار گروه بدون نوروپاتی، خفیف، متوسط و شدید تقسیم شدند. تعدادی از افراد در گروه متوسط و شدید، مورد بررسی تعیین سرعت هدایت عصبی قرار گرفتند. داده ها، با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری Chi-Square، در سطح معنی داری P<۰.۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: شیوع پلی نوروپاتی حسی حرکتی در %۷۷.۴، نوروپاتی خفیف در %۴۷.۹۸، نوروپاتی متوسط در %۲۵.۷۸ و پلی نوروپاتی شدید در %۳.۵۹ تعیین گردید؛ %۲۲.۶۵ از بیماران، فاقد پلی نوروپاتی بودند. سرعت هدایت عصبی در ۶۲ بیمار تعیین شد که با یافته های معاینه عصبی هماهنگی داشت (P>۰.۰۵). نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که شیوع نوروپاتی حسی حرکتی در منطقه مورد مطالعه (اصفهان) نسبتا در سطح بالایی قرار دارد؛ همچنین از طریق معاینه عصبی می توان به وجود نوروپاتی در مراحل اولیه پی برد و برخی از عوارض نوروپاتی مثل درد اندام، زخم پا و حملات سنکوپ را شناسایی و درمان کرد.

کلیدواژه ها:

Diabetic polyneuropathy ، Physical examination ، Electrophysiological test ، نوروپاتی دیابتی ، الکترودیاگنوستیک ، معاینه فیزیکی