اصول و مبانی همزیستی مسالمت آمیز در سیره علوی با تاکید بر نهج البلاغه

یکی از اهداف بزرگ دین اسلام، برپایی عدالت و رعایت حقوق انسانهاست. از این رو، همزیستی مسالمت آمیز با پیروان سایر ادیان و مذاهب به عنوان یکی از مهمترین مولفه های سبک زندگی در جوامع اسلامی مطرح است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف الگوسازی سیره فردی و اجتماعی امام علی (ع) و با تاکید به کلام آن حضرت در کتاب شریف نهج البلاغه، با استفاده از روش تحلیلی - توصیفی، به معرفی و بررسی اصول و مبانی همزیستی مسالمت آمیز با حقوق اقلیتها در عرصه های مختلف مبتنی بر آموزه های علوی می پردازد. نتایج نشان می دهد که حفظ حقوق پیروان سایر ادیان و مذاهب در منظومه فکری و سیاسی امام علی (ع)، جایگاهی محوری دارد و حتی در صورت غلبه بر دشمن و پیروی جامعه از ایشان، باز هم حقوق سایر ادیان و مذاهب را به رسمیت شناختهو به پیروان خویش با تاکید و جدیت رعایت حقوق آنان را توصیه میکردند. بدیهی است که رفتار فردی ایشان در این زمینه، به عنوان حاکم اسلامی از اهمیت خاصی برخوردار است، بطوریکه رعایت حقوق همه افراد از مللو نحل مختلف در جامعه اسلامی، می تواند از جمله راهکارهای پیاده کردن زیست اخلاقی و سیاسی کارآمد در جامعه اسلامی باشد.

کلیدواژه ها:

امام علی (ع) ، نهج البلاغه ، همزیستی مسالمت آمیز ، اقلیت ، ادیان و مذهب