فرآیندها و الزامات سیستم های مدیریت دانش به عنوان یک سرمایه استراتژیک

امروزه دانش یک سرمایه تلقی می شود و مدیریت دانش در سازمانها یک رکن اساسی بحساب می آید. مدیریت دانش عبارت است از اعمال مدیریت و زمینه ساز برای تبدیل دانش (نهان به عیان و بالعکس) در داخل یک سازمان از طریق گردآوری، به اشتراک گذاری و استفاده از دانش به عنوان یک سرمایه سازمانی در راستای دستیابی به اهداف سازمان. در عصر نوین، دانش به عنوان عنصر اساسی در هزاره سوم و ابزاری برای به حداقل رساندن شکاف بین کشورهای پیشرفته و در حال توسعه مورد توجه قرار گرفته و توسعه مبتنی بر دانش محوری از اهداف اساسی دولتها شده است. همچنین تغییرات سریع در دنیای امروز، سازمانها را با چالشهای مختلفی روبرو کرده است؛ اما در این میان سازمانهایی موفق هستند که به کمک ابزارهای مدیریتی و فناوریهای نوین، از فرصتهای ایجادشده به نفع خود استفاده کنند. مدیریت دانش یکی از این ابزارهاست. مدیریت دانش برخلاف دیگر منابع، نامتناهی است و با استفاده بیشتر، حجم آن افزایش می یابد . تمرکز مدیریت دانش بر روی افراد است و بر افراد به عنوان منابع دانش تاکید دارد. جوامع علمی و تجاری هر دو بر این باورند که سازمانهای باقدرت دانش می توانند برتری های بلندمدت خود را در عرصه های رقابتی حفظ کنند. و اگر سازمانی به راحتی نتواند شکل صحیح دانش را در جایگاه مناسب آن تشخیص دهد در عرصه های رقابتی با مشکل مواجه خواهد شد. با اطمینان می توان گفت که پایه و اساس مدیریت دانش در یک دوره کوتاه مدت به بهره برداری بهینه از اطلاعات قابل دسترس و منابع موجود در یک سازمان منجر خواهد شد. در دوره های بلندمدت نیز می تواند پایه جدیدی جهت پیشرفت و توسعه در منافع تجاری باشد و مهارت ها را برای آینده مطمئن تقویت کند. در حقیقت می توان گفت مدیریت دانش برای همه سازمان هایی که خواهان ارتقاء و پیشرفت هستند به عنوان یک نیاز استراتژیک مطرح می گردد. در این مقاله ابتدا به مفهوم دانش و سپس به موضوع مدیریت دانش پرداخته و سعی می کنیم تا حد امکان این موضوع را تبیین و ارائه کنیم.

کلیدواژه ها:

دانش ، دسته بندی دانش سازمانی ، مدیریت دانش ، الزامات سیستم های مدیریت دانش ، شکاف های مدیریت دانش ، چالشهای مدیریت دانش