بررسی رقابت های قدرت های آسیایی چین، هند و روسیه در جنوب شرق ایران (مطالعه موردی: بندر چابهار)
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 128
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HISS-4-45_012
تاریخ نمایه سازی: 23 مهر 1402
چکیده مقاله:
نزدیکی سه کشور روسیه، چین و هند با رویکرد ارتقای صلح بین المللی و تبادل نظر در مورد امنیت انرژی و همکاری اقتصادی از ابتکار نخست وزیر وقت روسیه منشا می گیرد. این سه کشور همواره تاکید داشتند که همکاری های آنها با یکدیگر علیه هیچ کشوری نیست ولی می توان استنباط کرد رویکرد تعمیق بخشیدن به تعاملات میان سه کشور مذکور دارای اهداف گسترده تری است؛ با پدیدار شدن کاهش اقتدار جهانی امریکا، شاهد افزایش تدریجی قدرت سایر کشورها می باشیم؛ چین، روسیه و هند در آسیا به درجه ای از قدرت اقتصادی نزدیک شده اند که تحلیلگران سیاسی – اقتصادی غرب از هم اکنون پایان دوران طلایی غرب را پیش بینی می نمایند. در ابعاد بین المللی، قرار گرفتن جنوب شرق کشور به طور عام و چابهار به طور خاص در مسیر دو کریدور از سه کریدور ترانزیتی بزرگ دنیا، از جمله کریدور شمال – جنوب، بیش از این به منطقه آزاد چابهار اعتبار بخشیده است. از دیگر سو، هند به عنوان قدرتی تاثیرگذار در سطح منطقه ای در پرتو وابستگی های متقابل (ورود افعانستان و آسیای مرکزی از طریق ایران) خواهان مشارکت گسترده ای به منظور سرمایه گذاری در چابهار است. غیر از این چین به عنوان دومین قدرت بزرگ جهانی، به صورت ضمنی آمادگی خود را برای حضور در چابهار اعلام کرده است. حضور دو کشور قدرتمند هند و چین جذابیت بخشی به بازی های ژئوپلیتیکی قرن حاضر، می تواند راهگشای تسریع در امر توسعه منطقه آزاد و بندر دریایی چابهار باشد. همچنین نزدیکی بندر چابهار به مهمترین مسیر ترانزیت دریایی جهان در تنگه هرمز و دریای عمان می تواند به عنوان های تجاری منطقه ای، سه منطقه بزرگ آسیای جنوبی، خاورمیانه و آسیای مرکزی را به هم پیوند دهد. توسعه محور ترانزیتی جنوب شرق و اتصال جنوب به شمال ایران، باعث افزایش ضریب امنیت در جنوب شرق کشور و افزایش مبادلات اقتصادی باعث افزایش به هم پیوستگی و چسبندگی بیشتر مناطق مرزی با بخش مرکزی کشور خواهد شد. از نگاه منطقه ای و بین المللی شبه قاره هند می تواند ارتباط سریعتر و آسانتری و در نتیجه به صرفه تری با هسته مرکزی قاره اوراسیا و به صورت مشخص با فدراسیون روسیه و بلعکس داشته باشد و پنج کشور قزاقستان، ترکمنستان، قرقیزستان، تاجیکستان و افغانستان را از تنگنای ژئوپلیتیکی محصور بودن در خشکی را خارج کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهار سادات رضویان
دانشجوی دکترای ایرانشناسی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران
هادی مقصودی
کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی