رمانتیسم در معماری معاصر ایران* (با تاکید بر معماری دوره پهلوی دوم پس از سال ۱۳۳۲شمسی)

چکیده                                                                                                                          از سبک­های موجود متاثر از غرب در ایران، رمانتیسم می باشد. نوشتارهای اندکی درباره معماری رمانتیک ایران وجود دارد که ­دو کمبود در آنها محسوس است. الف: هیچکدام از آنها توضیح نمی­دهند براساس چه قراینی سبک بنایی را رمانتیک می­خوانند ب: اکثر آنها دوره پهلوی اول را در نظر گرفته­اند در حالیکه به نظر می رسد، نمونه­هایی از این سبک در دوره پهلوی دوم نیز بوجود آمده­اند. لذا این مقاله در نظر دارد با مطالعه ویژگی­های معماری رمانتیک در آرای محققان غربی از طریق جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه­ای و تطبیق این ویژگی­ها با نمونه­های موجود در ایران از طریق توصیف، مقایسه و تحلیل محتوای اطلاعات بدست آمده، دلایل اطلاق این سبک را به نمونه های ایرانی، مورد بررسی قرار دهد و با اتکا به مطالعات انجام یافته، سبک شناسی رمانتیک را گسترش داده، انواع گرایش­های موجود آن­ را در دوره پهلوی دوم شناسایی کند. با استناد به یافته­های این تحقیق می توان اظهار کرد الف: سبک بوجود آمده در معماری معاصر ایران، نه رمانتیسم غربی، بلکه «شبه رمانتیسمی» است که تاثیرات زیادی از الگوی اصلی خود در غرب گرفته است. ب: این سبک در عصر پهلوی دوم دارای گرایش­های مختلفی است.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی رمانتیسم ، ناسیونالیسم ، بومی گرایی ، سنت گرایی ، معماری معاصر ایران