شاخص توده بدن افراد در قرنطینه در طول همه گیری کووید-۱۹ در هرمزگان، ایران و عوامل مرتبط با آن

هدف با اعلام اپیدمی کووید-۱۹ توسط سازمان بهداشت جهانی، قوانین قرنطینه تقریبا در همه کشورها برای جلوگیری از شیوع این بیماری و کاهش انتقال آن به مردم وضع شد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت زندگی افراد در دوران قرنطینه بود.  روش ها این مطالعه مقطعی در یک دوره ۳ ماهه در استان هرمزگان انجام شد. افراد بالای ۱۵ سال در یک نظرسنجی آنلاین شرکت کردند. نرمال بودن متغیر وابسته (شاخص توده بدنی) با آزمون کولموگروف اسمیرنوف تایید شد (P>۰/۰۵) . یافته ها ۳۵۲ نفر با میانگین سنی ۳۴/۷۴ ± ۸-۹۹ سال در نظرسنجی شرکت کردند که ۷۲/۷ درصد آن ها زن بودند. افزایش میانگین شاخص توده بدنی از نقطه زمانی ۱ تا نقطه زمانی ۲ برای افراد ۳۰ سال و بالاتر در مقایسه با افراد جوان از نظر آماری معنی دار بود (۰/۰۰۱=P). افزایش قابل توجهی در حدود ۰/۴۵ در شاخص توده بدنی برای افرادی که فعالیت بدنی آن ها از زمان همه گیری کووید-۱۹ تغییر کرده بود نیز گزارش شد (۰/۰۰۵ = P). نتیجه گیری کاهش فعالیت بدنی در طول اپیدمی کووید-۱۹ مرتبط با پرخوری و افزایش متعاقب آن در شاخص توده بدنی احتمالا به عنوان علائم هشدار دهنده افزایش شیوع چاقی در آینده در نظر گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

Quarantine ، COVID-۱۹ ، Body mass index (BMI) ، Iran ، Physical activity introduction ، قرنطینه ، کووید-۱۹ ، شاخص توده بدن ، ایران ، فعالیت بدنی