کارکردهای بلاغی و زیبایی شناسی صفت در بوستان سعدی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 307
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HISS-4-52_047
تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1402
چکیده مقاله:
یکی از راه های زیبایی آفرینی و شاعرانه نمودن سخن، آوردن واژه ها و صفات شاعرانه و زیبایی است که هر سخنور سحرآفرینی به شیوه ای خاص، به این کار دست می یازد و با کمک عناصر شاعرانه با چیره دستی تمام بر جذابیت کلام خود برای بر سر ذوق آوردن مخاطب خویش و تحت تاثیر قراردادن وی بر آن می افزاید. همان طور که می دانیم صفت یکی از مقوله های دستور زبان فارسی است و کار آن از نظر منطقی و دستوری در کلام تخصیص، خاص کردن موصوف است؛ بدین معنی که صفت و نقش های آن، موصوف عام را خاص می کنند؛ مثلا «شمشاد» عام است ولی «شمشاد خوش خرام» خاص است. «کتاب» عام است و «کتاب سفید»، «کتاب من» خاص هستند. این نقش صفت است در زبان به طور عام؛ ولی این عنصر در شعر و ادبیات نقش های دیگری هم دارد؛ زیرا شاعر و نویسنده زبردست تنها به نقش زبان شناسی و منطقی اکتفا نمی کند، بلکه او از نقش دیگر آن که آفرینش زیبایی در کلام است نیز بهره می گیرد. صفت از انواع کلمه است که حالت، مقدار و ویژگی های دیگر اسم را نشان می دهد. این کلمه از عناصر ایجاد زبان شاعرانه است و بیش از عناصر دیگر زبان بازتاب عاطفه و نوع برخورد شاعر با پدیده ها و احیاء است از همین روی می تواند ارزش های هنری فراوانی در شعر داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نوشین حسانی
کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابل
محمد مجوزی
استادیار دانشگاه زابل