دیدگاه کلامی، تفسیری آیت الله علامه جوادی آملی در باره صفات خبری در قرآن

در علم کلام، یکی از انواع صفات الهی، صفات خبری است که با استناد به دلایل نقلی (آیات و روایات) به خداوند نسبت داده شده است. مانند: شنوایی، بینایی و... در مقابل عقاید اهل حدیث و اشاعره که مدعی داشتن پیشینه اعتقاد به صفات خبری اند، متکلمان امامیه با آن ها مخالفت کرده و پیشینه بحث از صفات خبریه خداوند را همزمان با عصر نزول وحی می دانند که از گذشته بین متکلمان مسلمان مطرح بوده است. برخی متکلمان معتقدند خداوند درکلام خود و در قرآن، به گونه ای خود را متصف به صفات خبری می کند، که لازمه حمل این صفات به خداوند، تشبیه نیست. در زمینه صفات خبری الهی، علامه جوادی آملی معتقد به اثبات با تاویل صفات خبری اند و در تحلیل آیات و احادیث خبری و مواجهه با ظواهر ابتدایی این آیات و روایات، راه توجیه و تاویل را انتخاب می کنند. تلاش این پژوهش تبیین بیشتر دیدگاه استاد در این موضوع خواهد بود.

کلیدواژه ها:

صفات خبریه ، تاویل ، امامیه.