شناسایی ابعاد آموزش عالی

نیل به هدف بزرگ ارتقای جایگاه ایران به کشوری توسعه یافته، برخوردار از دانش پیشرفته، توانا در تولید علم و فناوری و متکی بر سهم برتر منابع انسانی و دستیابی به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی که بر اساس سند چشم انداز ۲۰ ساله بر عهده بخش های مختلف نظام، به ویژه نهادهای علمی و فناوری نهاد شده است، تحقق این مهم در گرو بازنگری ساختارها و بالا بردن کارایی و کارامدی نظام علمی، تحقیقاتی و فناوری کشور است. از آنجا که دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی کشور اهداف خاصی را دنبال می کنند که در نهایت به تولید و توسعه علمی کشور می انجامد، بهتر است از آن ها تحت عنوان کانون های تربیت «مراجع علمی» نام ببریم؛ زیرا ارتقای سطح دانش و معرفت و ابداع دانش نوین، انتقال دانش؛ یعنی آموزش علوم و فنون در سطح پیشرفته، تربیت نیروی انسانی متخصص برای دنیای کار، ارائه خدمات علمی و فنی، فراهم آوردن امکان آموزش مستمر برای دانش آموختگان دانشگاه و تربیت دانشمندان، پژوهشگران و مدیران برای ابداع، توسعه دانش و فناوری و هماهنگی فعالیت ها به منظور نوسازی جامعه و تغییر و تحول های عمیق در نظام اقتصادی و اجتماعی جامعه، از اهداف اساسی آموزش عالی و دانشگاه ها می باشند. آموزش عالی به عنوان یک آموزشگاه، پدیده محوری شامل اخلاق گرایی، سلامت روحی و روانی، مهارت، نگرش، انگیزش درونی و خلاقیت فردی است و برای ایجاد آن بایستی عوامل علی اثرگذار (عوامل انگیزاننده) بر مرجعیت علمی شامل نظام انگیزش و پاداش، شایسته سالاری و فضای آزاداندیشی را مورد توجه قرار داد.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، اخلاق گرایی ، مهارت ، خلاقیت ، انگیزش.