بررسی ارتباط رضایت مندی شغلی با شیوع علائم اسکلتی عضلانی در کارکنان بیمارستان علامه بهلول گنابادی در سال ۱۴۰۰

مقدمه: دانستن فاکتورهایی که منجر به رضایت شغلی می­شوند برای کارمندان و کارفرمایان حائز اهمیت می­باشد تا از این طریق محیط کار را بهبود ببخشند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط رضایت مندی شغلی با شیوع علائم اسکلتی-عضلانی در کارکنان بیمارستان علامه بهلول گنابادی در سال ۱۴۰۰ می­باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که بر روی ۱۰۷ نفر از کارکنان بیمارستان علامه بهلول گناباد در سال ۱۴۰۰ انجام شد. چک لیست اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد نوردیک، پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها پس از گردآوری وارد نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ شد و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تفسیر قرار گرفت. سطح معنی داری برای همه تحلیل ها کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین سنی کل شرکت کنندگان ۴۵/۶ ±۱۰/۳۱ و میانگین نمره رضایت شغلی ۳۴/۱۰ ±۰۸/۵۵ بود که با توجه به پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا ۴۸ نفر رضایت متوسط و ۵۹ نفر رضایت نامطلوب داشتند. بین علائم اسکلتی-عضلانی و رضایت شغلی ارتباط معناداری وجود نداشت اما بااین حال علائم اسکلتی-عضلانی در افراد با رضایت شغلی نامطلوب بیشتر بود. نتیجه گیری: شیوع اختلالات اسکلتی عضلاتی و نارضایتی شغلی در کارکنان بیمارستان بالاست که می تواند در کاهش بازده کاری و ازکارافتادگی آن ها نقش مهمی داشته باشد. بنابراین با توجه به جایگاه ویژه کارکنان بیمارستان در سیستم نظام سلامت، اقداماتی برای بهبود وضعیت ارگونومی محل کار و رفع مشکلات روحی و روانی این افراد توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Musculoskeletal Disorders ، Job Satisfaction ، Health care workers ، اختلالات اسکلتی ، عضلاتی ، رضایت مندی شغلی ، کارکنان بهداشتی درمانی