بررسی رفتار غیرخطی نرخ ارز حقیقی در ایران

پس از خاتمه یافتن نظام برتون وودز در سال ۱۹۷۱، بررسی رفتار و مدل­سازی نرخ ارز به مساله ­ای مناقشه ­آمیز برای اقتصاددانان و سیاست­گذاران مبدل شده است. یکی از مسائل مهمی که در ارتباط با نرخ ارز وجود دارد، ماندگاری نرخ حقیقی ارز است. در این راستا، پژوهش حاضر از دو الگوی خودبازگشت آستانه­ ای خودمحرک و رگرسیون انتقال ملایم لجستیک استفاده کرده است تا رفتار غیرخطی نرخ ارز حقیقی در اقتصاد ایران را طی سال­ های ۱۳۹۶:۱۲ – ۱۳۸۳:۰۲ بررسی کند. ابتدا، امکان وجود رفتار آستانه ­ای در نرخ ارز حقیقی آزمون­ های  براک، دیچرت و شینکمن (۱۹۸۷) و هانسن (۱۹۹۹) تایید شد. سپس، مقدار آستانه برای رشد نرخ ارز حقیقی در الگوی اول ۳/۸۴ % و درالگوی دوم ۵ % محاسبه شد. هر دو الگو نشان می ­دهد مادامی که رشد نرخ ارز حقیقی در رژیم شدید قرار گیرد، پایداری قابل توجهی خواهد داشت و از مقادیر گذشته­ ی خود به طور مثبت تحت تاثیر قرار می­ گیرد.

کلیدواژه ها:

نرخ ارز حقیقی ، الگوی خودبازگشت آستانه ای ، الگوی خودبازگشت انتقال ملایم