برابرهای نابرابر مفعول مطلق عربی در زبان فارسی (جستاری بر پژوهش های پیشین مفعول مطلق در زبان فارسی

هر زبانی، از دستگاه هایی برای بیان وتعبیر اغراض خود استفاده می نماید. دستگاه در هر زبانی ویژگی های خاص خود را دارد. در بیشتر پژوهش هایی که در زمینه ی مفعول مطلق انجام گرفته، ابتدا به تبیین مقوله مفعول مطلق در زبان عربی، سپس براساس همین دستگاه به مقایسه آن در زبان فارسی پرداخته اند. این دو زبان هر چند که ویژگی های مشترک فرهنگی واجتماعی وحتی دستوری زیادی با هم دارند، اما از دو خانواده زبانی متفاوت اند. این امر نباید سبب شود که ویژگی ها ودستگاه های ویژه هر دو زبان را نادیده بگیریم. براساس چنین پیش فرضی که در پژوهش های مربوط به مفعول مطلق در فارسی وعربی وجود دارد؛ اغلب تعبیرهایی را در زبان عربی برمی شمارند که در زبان فارسی از شیوع کمتری برخوردارند. با عطف نظر به این رویکرد، این پژوهش به دنبال بررسی دقیق ونقد صحیح مباحث مطرح شده در پژوهش های پیشین از جمله مقاله«مفعول مطلق، له ومعه در زبان عربی و برابرهای آن در زبان فارسی» به قلم مجید صالح بک وزهره قربانی، ومقاله«مفعول مطلق در زبان فارسی: تحقیقی در حاشیه دستورتاریخی» نوشته چنگیزمولایی وهمچنین گریزی به بخش مفعول مطلق کتاب«برابرهای دستوری در عربی وفارسی» به قلم سیدحمید طبیبیان است. ر وش مقاله تحلیلی انتقادی است وضمن مردود شمردن مباحث مطرح شده در قسمت مفعول مطلق آثار مذکور، در پی اثبات آن است که برای بررسی هر مقوله زبانی، به ویژه مفعول مطلق، ابتدا باید اغراض ومقصود کاربر اهل زبان از به کارگیری این مقوله زبانی معین شود، سپس بعد از تبیین آن اغراض، به بررسی دستگاه مورد نظر کاربر هر زبان بپردازیم.

کلیدواژه ها:

دستگاه زبانی ، مفعول مطلق ، زبان فارسی ، زبان عربی ، برابرهای نابرابر