مفاهیم طراحی در زمینه ی بیگانه تحلیل منطقه گرایی در آثار معماران غیر بومی در کشورهای مسلمان حوزه ی خلیج فارس

تحلیل چگونگی مواجهه ی معمار با زمینه ی فرهنگی بیگانه، بر اساس رویکرد منطقه گرایی، اساس مقاله ی حاضر است. این رویکرد، از آن جهت مورد توجه قرار دارد که دربرگیرنده ی چالش ها و تضادهای مختلفی است که جوهره ی تفکرات امروزه ی چند جهانی شدن را بنا می نهند. پرسش اصلی آن است که توجه به چه مفاهیمی، می تواند مطلوبیت آثار معماران غیر بومی را در پیشگاه سایر مولدهای طراحی(کارفرما، مخاطب و قانون گذار) تضمین کند؟ تحلیل آثار معماران مطرح در زمینه ی فرهنگی ویژه ای نظیرکشورهای مسلمان حوزه ی خلیج فارس، نشان از وجود مفاهیمی نظیر نمود فناوری مدرن، بیان استعاره ای فرم، هماهنگی فعال با شرایط اقلیمی، توجه به ویژگی های سایت، توجه به اصول معماری اسلامی، به کارگیری جزئیات، مصالح و تزئینات بومی و الهام از مفاهیم خاص منطقه ای دارد که در قالب کلیدواژگان طراحی و به عنوان نقطه ی اشتراک منطقه گرایی و تجارب معماری در زمینه ی بیگانه نتیجه شدند. تحلیل نتایج این پژوهش نشان می دهد که بیان استعاره ای فرم های بومی در قالب فناوری مدرن، مهم ترین رویکرد عملی معماران در زمینه ی بیگانه در راستای ایجاد تعامل میان هویت جهانی و هویت منطقه ای است. همچنین، نمونه های موفق، بر فرآیند تعامل معمار و بستر طراحی تاکید داشته و به ایجاد زیرساخت های اجتماعی لازم جهت پیوند منطقی با ویژگی های جهان امروز توجه دارند.

کلیدواژه ها:

تعامل ، زمینه ی بیگانه ، فرهنگ ، فناوری ، منطقه گرایی