امنیت پایدار، حاشیه نشینی و توان پذیری قیمت مسکن شهری در ایران

حاشیه نشینی به سرعت در حال گسترش است . غالب حاشیه نشینان کسانی هستند که در پی یک سرپناه دائمی در رقابت نابرابر قیمت مسکن روبه تزاید شهری، به حاشیه پر حاشیه شهر پناه آورده اند.گسترش حاشیه نشینی پاشنه آشیل امنیت پایدار شهری است . این مقاله درصدد تحلیل رفتار بلندمدت قیمت مسکن و درآمدخانوار شهری به عنوان عامل رشد حاشیه نشینی و تهدید امنیت پایدار شهری است . روش تحقیق حاضر، ازلحاظ هدف ، کاربردی و از نظر ماهییت ، تحلیلی است و درصدد اثبات این فرضیه است : "با توجه به رشد چشمگیر قیمت مسکن در مقایسه با رشد درآمد خانوار شهری هم انباشتگی بلندمدت این دو متغیر طی بازه زمانی ۹۹-۱۳۷۱ در چارچوب مدل ARDL تایید نمی شود." بررسی مبانی نظری و مطالعات تجربی درتبیین ارتباط میان قیمت مسکن و درآمد خانوار به عنوان مهمترین عامل در تابع تقاضای مسکن نشان می دهد به اقتضای ماهیت انحصاری زمین ، چنانچه بازار زمین و مسکن از کارایی لازم برخوردار نباشند، قیمت مسکن الزامابا درآمد خانوار هم انباشته نخواهند بود، لذا در صورت غفلت سیاستگذاران کلان در جهت اصلاح عملکردبازار، توان پذیری مسکن مستعد چالش است . مطابق نتایج این پژوهش ، ضعف شاخص توان پذیری قیمت مسکن شهری به عنوان عامل موثر بر اسکان غیررسمی در مناطق شهری کشور از یک عدم تعادل کوتاه مدت ناشی از نوسانات مربوط به چرخه تجاری مسکن فراتر رفته است ، به طوری که به واسطه فاصله گرفتن قابل ملاحظه درآمد خانوار و قیمت مسکن شهری از یکدیگر، هم انباشتگی این دو متغیر تائید نشد

کلیدواژه ها:

امنیت اجتماعی ، توسعه پایدار ، امنیت پایدار ، توان پذیری مسکن ، قیمت مسکن