مشخصه یابی سطحی و رفتار خوردگی آلیاژ مونل ۴۰۰ پس از فرآیند میکروساچمه پاشی پرانرژی

در بررسی حاضر، ساختار سطحی و رفتار خوردگی آلیاژ مونل ۴۰۰ پس از فرآیند میکروساچمه پاشی پرانرژی به صورت مقایسه ای با همتای آنیل انحلالی شده آن مورد مقایسه قرار می گیرد. برای نیل به هدف این بررسی، آزمون های سنجش میکروسختی و زبری، پراش پرتو ایکس سطحی (GI-XRD)، میکروسکوپی الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM) و میکروسکوپی الکترونی عبوری (TEM) جهت مشخصه یابی لایه های سطحی در نمونه های میکروساچمه پاشی شده و آنیل انحلالی شده به کار گرفته شدند. بر اساس نتایج حاصله، فرآیند یاد شده باعث کاهش اندازه دانه سطحی از گستره حدود µm ۴±۳۰ تا nm ۵±۷۶ و افزایش چگالی ساختارهای نابجایی در سطح می شود. افزون بر این، آزمون های خوردگی الکتروشیمیایی در محیط HCl جهت مقایسه رفتار خوردگی سطوح آنیل و میکروساچمه پاشی شده نیز به کار گرفته شدند. بر اساس نتایج حاصل از آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک چرخه-ای، نمونه میکروساچمه پاشی شده در مقایسه با نمونه آنیل شده، چگالی جریان خوردگی اولیه بالاتری به بهای چگالی جریان رویینگی کمتر از خود نشان می دهد. پتانسیل رویینگی مجدد برای نمونه میکروساچمه پاشی شده حدود mV ۱۵۰+ بالاتر از نمونه آنیل انحلالی بود که گواهی بر مقاومت بالاتر این نمونه در برابر خوردگی موضعی است. بر اساس برازش داده های حاصل از آزمون طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی، مقاومت پلاریزاسیون فیلم رویین در نمونه میکروساچمه پاشی شده بیش از دو برابر این مقدار برای نمونه آنیل انحلالی است.

کلیدواژه ها:

آلیاژ مونل ۴۰۰ ، فرآیند میکروساچمه پاشی پرانرژی ، مشخصه یابی سطح ، رفتار خوردگی