مقایسه اثربخشی دارو درمانی و مدیریت شناختی رفتاری استرس و ترکیب آنها بر تحمل پریشانی و کاهش سردرد در بیماران مبتلا به سردرد تنشی

سابقه و هدف: سردردهای تنشی شایع ترین نوع سردرد بوده که موجب افت کارکرد مبتلایان به آن می شود. با توجه به اینکه دارو درمانی به تنهایی نتوانسته درمان کاملی برای آن باشد، لذا هدف از این مطالعه اثربخشی مدیریت شناختی رفتاری استرس به تنهایی و در کنار دارو درمانی بر درمان سردردهای تنشی می باشد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه مقطعی تعداد ۴۰ نفر از مبتلایان به سردرد تنشی به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و در چهار گروه ۱۰ نفره تقسیم شدند. گروه اول مدیریت استرس، گروه دوم دارو درمانی، گروه سوم دارو درمانی و مدیریت استرس را دریافت و گروه چهارم هیچ درمانی دریافت ننمودند. آزمودنی ها به مدت ۸ هفته تحت درمان قرار گرفته و قبل و بعد از مداخله، فرم تحمل پریشانی سیمونز و گاهر و فرم سردرد تنشی را تکمیل نموده و مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمرات تحمل پریشانی گروه اول از ۸/۳۸±۴۱/۵۰ به ۹/۰۵±۴۶/۵۰، گروه دوم از ۷/۱۸±۴۲/۴۳ به ۷/۴۶±۴۲/۰۰، گروه سوم از ۹/۷۳±۳۷/۰۰ به ۹/۲۵±۴۵/۷۵ و گروه چهارم از ۹/۶۱±۴۰/۸ به ۹/۶۷±۳۸/۴۳ تغییر یافت (۰/۰۰۰p=). میزان سردرد گروه اول از ۲/۰۷±۷/۵۰ به ۱/۴۸±۴/۷۵، گروه دوم از ۱/۹۵±۷/۱۴ به ۱/۹۰±۴/۵۷، گروه سوم از ۲/۸۱±۶/۷۵ به ۱/۶۶±۲/۲۵ و گروه چهارم از ۱/۹۵±۶/۸۶ به ۲/۱۳±۷/۷۱ تغییر یافت (۰/۰۰p=). در مقایسه دو به دوی گروه ها مشخص شد که گروه سوم (روش ترکیبی) نسبت به سایر گروه ها در هر دو متغیر اختلاف معنی دار داشت (۰/۰۴=p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که درمان ترکیبی (مدیریت استرس و دارو درمانی) به طور معنی داری بیشترین تاثیر را بر افزایش تحمل پریشانی و کاهش سردرد داشته است. لذا مدیریت استرس می تواند مکمل خوبی در کنار دارو درمانی باشد.

کلیدواژه ها:

Distress Tolerance ، Tension Headache ، Cognitive-Behavioral Stress Management. ، تحمل پریشانی ، سردرد تنشی ، مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری.